efelsefe

Felsefenin varoluş sorunuyla mı ilgilenmesi, yoksa insan davranışları ile mi ilgilenmesi tercihi felsefede hep bir sorun olagelmiş.

Bunun nedeni bence varlık sorununun asla çözülemeyecek olması fakat insan davranışlarını biçimlendirmenin pratik yararlarının olması. Çözemeyeceğimiz bir işle uğraşmaktansa çözüm üretebileceğimiz işlerle uğraşmak daha verimli olabilir.

En gelişkin zihinli filozoflar ikisiyle de uğraşır. Aslında tam mükemmel, kimsenin ihlal edemediği bir etik üretemeyeceğimize göre varlık sorunu gibi etik sorununun da mutlak ve kesin bir çözümü yoktur.

Farketmiyor aslında, ikisinde de ne kadar köfte, o kadar ekmek ilkesi geçerli. Benim adım hıdır elimden gelen budur veya karıncaysam ulaşamazsam da yolunda giderken ölürüm fikri.

Felsefede biraz yüksek fikirlere ihtiyaç vardır, sıradan fikirlerle pek felsefe olmaz. Hiç etikle ilgilenmeden sadece varoluş sorununa odaklanmak da eksik kalır, varoluş sorununa hiç bakmayıp sadece etik geliştirelim demek de eksik kalır.

Özetlemek gerekirse egzistansiyalizm "ne şekilde ise bir şekilde varız, neden var olduğumuzu bilmesek de var olduğumuzu biliyoruz ve önemli olan da bu" biçiminde özetlenebilir sanıyorum.

Bu görüşü ile egzistansiyalizm yani varoluşçuluk tanrı ile ilgilenmeyi gereksiz görür. Tanrı mı yarattı her ne şekilde varsak bunun bir önemi olmadığını vurgular. Bu özelliği ile agnostik kapsamda bir felsefedir.

@phi, içinde söyledi: felsefe.net'e giremiyorum

@DemoKratos o kadar da degil ya, kepazelik olarak nitelendirmeyelim bir sey gozden kacmistir arkadasimizda yardimci olmus

Hiç iyi niyetli olmaya gerek olduğunu düşünmüyorum. Bu kişiler hayatta bir hiç olan ve bir forumda yetki ele geçirince kendini bir şeylere yetkili zannedip ego tatmin eden kişiler. Kendilerini gece kulübünün kapısında kelek kesen badigardlar gibi zannediyorlar.

@phi , bilindik Jhon Stuart Mill olsa gerek. Keynes ile birlikte kapitalist-yayılmacılığın ekonomik-politiğini yazmışlardır. Adam Smith, David Ricardo ile aynı dünya görüşüne sahip ekonomistlerdir. Temsili demkorasi kapitalizmin şafağında Fransız İhtilali ile taçlanmış bir yönetim biçimi olarak varlık kazanış ve halen varlığını sürdürmektedir; söylendiği gibi katılımı değil demokrasinin -klasik anlamda ve dar olarak- iğdiş edilmesi felsefesine denk düştüğü söylenebilir.

Ben tabii Demokritos hayranıyım. Onun çok güçlü hitabeti ve ikna yeteneğine rağmen siyasete karışmaması ve varoluş hakkındaki derin fikirleri bende büyük saygı uyandırıyor.

Hani paralel evrenler olsa da zamanlar her evrende farklı olsa Demokritos'u bizzat tanıdığım bir evrende var olmak isterdim. Hiç eski çağ nostaljim yoktur. Asla geçmişe dönmek istemem. Demokritos ileri bir çağa gelsin isterdim.

Bence ne kadar geçmiş, o kadar karanlık ve ne kadar gelecek, o kadar aydınlıktır. Demokritos için ilk çağda yaşamış olmak bir talihsizlik olsa gerek. Fakat insanlık için bir şans belki de.