Yöntemsel kuşkuculuk
-
Kuşkuculuğun bir yöntem, belli birtakım doğrulara ulaşmak üzere bir araç olarak kullanılması.
Yöntemsel kuşkuculuğun bilinen en iyi örneği, Descartes'ın kuşkuculuğudur.
Descartes bilgi görüşünde, aklın biri sezgi, diğeri de tümdengelim olmak üzere iki gücü ya da yetisi olduğunu savunmuş ve bu iki güç gereği gibi kullanıldığı zaman, insanın tıpkı matematikte olduğu gibi, kesin bilgilere ulaşabileceğini savunmuştur.
Daha sonra, aklın bu iki gücüne gereği gibi yol gösterecek kuralları belirleyen Descartes, "açık ve seçik bir biçimde doğru olduğu bilinmeyen hiçbir şeyin doğru kabul edilmemesi gerektiği" kuralı uyarınca, her şeyden kuşku duymaya, yanlış ya da kuşkulu olduğunu ve yanlış ya da kuşkulu olmasının muhtemel olduğunu düşündüğü her şeyi reddetmeye karar vermiştir.
Descartes'ın burada önerdiği ölçüt, bir inancın, bir iddia ya da bir görüşün, onu kuşkulu hale getirecek bir neden ya da gerekçenin gösterilmesi durumunda reddedilmesi gerektiğini belirtir.
