Dünyada en sevdiğim varlık ağaç ve bitkilerdir, onları yaşatmazsak ne hayvan ne insan kalır.
Ağaçların gözü, duyusu olduğunu ve sevgiden anladığını kendime kanıtladım.
Ağaçların dilinden herkes anlamaz, çünkü onu anlamak için herhengibir girişimde bulunmamıştır.
Ben de bunu ancak 55 yaşından sonra anlayabildim.

Ağaç sevgiden anlar mı?

Yıllar sonra kapalı kutudan çıktığımda evin balkonunda oturuyorum. Balkona bir-kaç metre uzaklıkta bir ağaç gördüm. Yeşile hasretliğiyle olsa gerek, ağacın zorla ulaşabildiğim bir dalını çocuk okşar gibi okşadım. Bunu bir kaç kez yaptım. Aradan on gün kadar geçtikten sonra balkona geçtiğimde gözlerime inanamadığım bir durumla karşılaştım. Diğer dallar normal dururken o okşadığım dal balkona kadar uzanmakla kalmamış, balkonun yanındaki mutfağa kadar girmiş. Sorduğumda o ağacın dalları hiç bir zaman kendi belirli mesafesinden ayrılmamış.
Kim demiş ağacın duygusu yok diye, işte ağacın sevgiden anladığına şahit olduğum güzide bir olaydır.

Ağaç meraklı mı?

"Daha neler" der gibisinizdir.
Bunu birileri söylese belki ben de inanmazdım.
Bir gün bir araçla kırsal kesimde gidiyorum.
Aynı tür ağaçlar olmasına rağmen düz yerdekiler kısayken tepe aralarındaki ağaçların uzun olması dikkatimi çekti.
Bu fark kafama takıldı. Yıllarca gözlemledim. ülkenin neresine gitsem hep aynı olayla karşılaştım. Düz yerdeki ağaçlar kısa, tepe aralarındakiler uzun. Üstelik gözlemlediğim ağaçlar aynı tür olmasına rağmen böyle bir farklılık var.
Sonra bunu bilgeç gördüğüm bir köylüye sordum.
"Yıllardır boşuna merak etmişsin, bunu herhangibir dağlı köylüye sorsan öğrenirdin" dedi.
Sonra "Ağaçlar o tepenin arkasında ne var diye merak ettiklerinden öyle uzarlar" dedi.
Böylece düşündüğüm konu da doğrulanmış oldu, ağaçlar gerçekten meraklı.

Ağaçların dili fiziğidir, fiziğindeki davranışları onun dilidir.
Ağaçlar size de böyle bir şeyler anlattığı halde farkında olmayabilirsiniz. Onların dilini anlamaya çalışırsanız kimbilir sizlere neler söyleyecektir.

Bağımlı kapitalist sistem alttaki gibidir.

• Başkanlık demokrasisi.
• Serbest piyasa ekonomisi (Neoliberal ekonomi).
• İfade özgürlüğünün iktidarın çıkarıyla sınırlandırılması.
• Bireysel özgürlüğün bağımlılıkla sınırlandırılması.
• Din özgürlüğüne sınırsız kaynak ayrılması.
• Özel mülk özgürlüğü.
• Taşınmazların yabancılara satışı.
• Tarım ve hayvancılığın yabancıların tekeline devredilmesi.
• İthalatın arttırılması, ihracatın zayıflatılması.
• Dışarıya bağımlılığın şart koşulması.
• Tecavüzün suç sayılmaması.
• Kadınlara şiddet uygulamanın hak sayılması.
• Milli değerlerin öldürülmesi.
• Tecavüzcü vakıfların korunması.
• Askerin zayıflatılması.
• Ülke yönetimini yabancıların belirlemesi.
• Yabancılara sınırsız imtiyaz tanınması.
• Medyanın tek yanlı yayın yapması.
• Trollüğün kurumsallaşması.
• Muhaliflerin iktidara sac ayağı yapılması.
• Yalanların yüceltilmesi.
• Milli şuurun yozlaştırılması.
• Yerli halkın sığınmacılara biat etmesi.
• Kurumların başına aile üyeleri ve yandaşların getirilmesi.

Bir ülkeyi işgal eden işgalciler böyle bir sistem oluşturur.
Kurtuluş savaşını kaybetseydik, işgalciler aynen böyle yapacaktı.
Neyse ki, Türkiye'de böyle bir sistem yok...

Bu başlığı açmayı dün planlamıştım bugüne kaldı.

Burada yazacaklarım bir tahmin veya iddia değil, bizzat bu ülkenin gerçekleri.
Bu ülkenin yüzde ellibiri kendi ülkesini kaybettiğinden haberi yok.
Üretemeyen, dışa bağımlı, milyonlarca yabancının içinde dışlandığının, artık Türkiye Cumhuriyeti yerli vatandaş statüsünden çıktığının, sembolik varlıktan öteye gitmediğinin farkında bile değil.
Ekmek, yağ kuyruğunda bile kendilerini cennetin kapısında zanediyorlar.
Açlıktan nefesi kokarken uzay çağını yaşadıklarını düşünüyorlar.
Bergen filmini izlemişsen eğer o halde dünyanın en iyi ekonomisine sahipsin haleti ruhiyesi içindeler.
Örneğin yumurtanın içine sucuk alacak paran varsa bu ülkenin ekonomisi şahlanmış demek oluyor.
Ülkesini kaybetmiş, vatandaşlığı formaliteye düşmüş, ekonomisi çökmüş, yabancıların sözde kıskanmasıyla övünen bir halk.
Din için Türklüğünden vazgeçen, binlerce yıllık değerlerini hiçe sayan, kurtuluş savaşı kazanımlarını sözde Osmanlı sarayına yeğleyen ve artık adı bile belirsiz olan bir kalabalık.

Ergenekondan çıkıp binlerce yıl yapılan uzun yolculuk bunun içinmiydi, ülkesini kaybettiğinden ve asimile olduğundan haberi olmayan bir halk...

Ergenekon dedim de yıllar önce içimden gelmiş bir şiir yazmıştım, burada paylaşayım.

Ergenekon yolculuğu

Ergenekon vadisi dar,
Altay dağları sarp.
Dedi ana.
Şimdi nereye? dedim.
Anadolu yapmaya!
Ne kadar sürer? dedim.
Beşyüzkırk yıl dedi.
On altı devlet yüklü kızaklar,
Yüklü kadınların omzundalar,
Demirci taşıyor Anadolu'ya,
Usta yüklü kadınlar.
Toprak şerbetsiz yoğrulmaz,
Kemiksiz yapı dik durmaz.
Dedi ana.
Şimdi nereye? dedim.
Mavi gözlü, sarı saçlı yapmaya!
Ne kadar sürer? dedim.
beşyüzseksenbir yıl dedi.
Demir yüklü kağnılar,
Yüklü kadınların omzundalar,
Gazi taşıyor Anadolu'ya,
Kınalı Kuzu yüklü kadınlar.
Gafiller gelse ikrara,
Aşk yok ki, yürek yana.
Dedi ana.
Şimdi nereye? dedim.
İstiklal yapmaya!
Ne kadar sürer? dedim.
Bugün olmazsa yarın!
İstiklal yüklü çılgınlar,
Yüklü kadınların omzundalar,
Kurtuluş taşıyor Anadolu'ya,
devrim yüklü kadınlar.

Zanedersem 8-9 arası bir yaştaydım.
Lüks bir otelde müşterilerin bakkaliye işlerine bakıyordum.
Boş zamanda elimdeki oyuncak bir sazla öylesine eğleniyordum.
Müşterilerden biri beni öyle görünce tatlı bir gülümsemeyle benimle sohbet etti. Daha sonraları o müşteriyle sohbetlerimiz devam etti.
Oldukça tatlı dilli ve kibar bir adamdı.
Birgün Neşet Ertaş'ın "Bulunurmu" adlı plağını bana hediye etti.
Henüz çocuğum ama eve gittiğimde ilk işim o plağı dinlemek olurdu.
Daha sonra o müşteri beni yanına almak istedi. "Bu çocukta yetenek var, benimle gelirse onu iyi bir sanatçı olarak yetiştirirm" dedi.
Büyüğüm izin vermedi, "Siz sürekli konserlerde şehir şehir dolaşıyorsunuz, çocuk o yükü kaldıramaz" dedi.
Daha sonra bir konsere gittik. Konser o kadar kalabalık ki, ben arada adeta kayboluyorum.
Sahnede sazıyla sözüyle konser veren adam hergün otelde sohbet ettiğimiz adamın kendisi.
Oldukça şaşırmıştım, kim olduğunu bilmediğim bu adam ne kadar ünlüymüş, o konserdeki kalabalığın sevgi selini görünce anlayabildim.
Daha sonra otelde ayaküstü helalleştik, başımı okşadı ve gitti.
Aradan aylar geçti, bana plak hediye eden, yanına isteyen, hergün sohbet ettiğimiz adamın bizzat Neşet Ertaş'ın kendisi olduğunu ancak anlayabilmiştim.
O zaman için çocuk aklımla pek bir anlamı yoktu ama her geçen zaman içinde bu anı daha değer kazanan bir anı oldu.

Baskıcı iktidarların kendilerinden olmayanları etkisiz hale getirmek için en çok başvurduğu yollardan biri, halkı ispiyonculuğa teşvik etmektir.
Bunun için çeşitli adlara sahip özel örgüt ve örgütler oluşturulur. Bu örgütler ilk bakışta masumane bir görüntü çizerler.
Muhalifleri ispiyon ederek iktidardan kendilerine bir şey çıkarmaya çalışan veya birşeyler elde edeceğini düşünenler bu örgütlere ispiyon etmeyi bir fırsat sayar.
Bu fırsattan yararlanmak isteyenler zamanla milyonları bulur.
Halkın bir çok kesimi dolaylı ama resmi olarak ispiyoncu yapılır.
Aynı zamanda toplum, ispiyoncu ve muhalif şeklinde ayrıştırılır.
Böylece baskıcı iktidarlar ispiyoncuları bahane ederek muhalifler üzerindeki baskısını sözde yargı yoluyla arttırır.
Baskıcı iktidarlar bu şekilde iki yönden güç kazanır, hem muhalifleri etkisizleştirir hem ispiyonu fırsat sayan milyonlarca taraftar kazanır.

İspiyoncular yararlı bir iş yaptıklarını düşünerek iktidardan birşeyler isteme hakkı görür.
Baskıcı iktidarlar elbette ispiyoncuları bir şekilde besler.
Makarna, kömür dağıtmak veya iyi ispiyoncuysa ona iş vermek gibi faaliyetlerde bulunur.
Bu aynı zamanda baskıcı iktidarın varlığını sürdürmesi için önemli bir ayağını teşkil eder.

Latin ülkelerindeki baskıcı iktidarlar uzun yıllar varlığını bu yöntemle yürütmüştür.
Orta Doğu'daki dikta yönetimler bir benzerini din adıyla yapar, muhalif kesimler din karşıtı görülür, bu da halkı ispiyoncu yapmak için geçerli bir mazaret sayılır.
Bu konuda en şanssız ülkeler Afrika ülkeleridir. Afrika ülkelerindeki ispiyonculuk muhalif kesimin öldürülmesi demektir. Çünkü Afrika'daki ispiyonculuk kabilecilik üzerinden yürütülüyor. Daha da vahimi Afrika'daki öldürme eylemini fırsat sayan silah tacirlerinin kabile düşmanlığını körüklemesidir.
Hitler, Mussolini gibi faşist iktidarlar da aynı yöntemi kullanmıştı, muhaliflerin sindirilmesinde ispiyoncu halktan yararlanmışlardı.
Bir başka ayrıntı, Che Guevara ve Denizleri ölüme götüren yine halkın ispiyonlamasıydı.

Milyonlarca insanın acı çekmesi, işsiz bırakılması, sürülmesi ve hatta öldürülmesini gerçekleştiren ispiyonculuk maalesef baskıcı dikta yönetimlerde başvurulan ilk yöntemlerden biridir. Böyle yönetimlerde özellikle cahil, bilinçsiz, yoksul halkın ispiyoncu tuzağına düşmesi kaçınılmazdır.
Bu yüzden baskıcı iktidarlar halkın bilinçlenmesinden rahatsız olurlar. Halkın aydınlanmasını istemezler, onları din ile futbol ile, makarna ile ve vatanseverlik adına uyutmaya çalışırlar. Hatta halkı aydınlatacak ne kadar oluşum varsa hepsini çeşitli bahanelerle yok ederler. Öyle ki, aydınlanmacı liderlerin, yazarların ve çeşitli figürlerin heykeline bile tahammül edemezler.

Dolayısıyla ispiyonculuğu bir fırsat olarak halkın önüne koyan baskıcı iktidarlar ile ispiyoncu halk ilişkisi daha fazla yoksulluk, daha fazla acı ve ayrışmayı getirir.

Işık seviyesi, gürültüsü ve ölçümü.
Atomun yüz kat içine girmek, bu gerçekten müthiş birşey.
Bu adam sakın Türkiye'ye gelmesin, o gürültü ezan sesiydi diye adama kafayı yedirirler.

Bende 50-60 yıllık kitaplar var ama onları çıkarmak bir hayli zor. Evin bir duvarı tavana kadar kitap dolabı, o yetmediği gibi daha başka dolaplarda da var. Uluslararası kitap müzesi gibi, herhalde 2 ton vardır.

Yetmişli yıllarda insanlar inandığı için ve yanlışı-doğruyu anlamak için tartışırdı, yanlışı varsa da onu kabullenirdi.
Art niyet ve olaylara at gözlüğüyle bakma olayı pek yoktu.
Yalan ve demogoji gibi davranışlar çok nadir olurdu.
Zıt anlayışlar arkadaşlığı ve dostluğu pek etkilemezdi.
Bir tarafta birbirini öldüren sağ-sol vardı ama söz konusu tartışmaksa aynen anlattığım gibiydi, saygılı davranılırdı.
Şimdi ise yalan atma, yanlış yönlendirme, trollük yapma, başlıkları ana konusundan kaydırma, dolaylı olarak laf dokundurup konuyu kişiselliğe sürükleme gibi davranışlar yüzünden şahsen benim pek yazasım gelmiyor.
Çünkü günümüzün gençliği böyle yetiştirildi, kendi doğrusu herşeyin doğrusu anlayışına mahküm edildi. Bu yüzden daha tartışmayı dahi bilmiyorlar. Tartışmayı yalanla ve kendi bildiği değerle sınırlandırıyorlar.
Oysa gerçekler böyle düz çizgi olsaydı felsefe denen bir kavrama gerek kalmazdı. Kimse felsefe için kafa yormazdı. Hiç bir şeyi sorgulama gereği görülmezdi.
Tartışmak için her şeyden önce art niyet olmamalı. Çünkü tartışmak illa kendini kabul ettirmek değildir. Tartışmanın ana nedeni kavramların, olayların niteliğini anlamak ve öğrenmek içindir. Böylece geleceğe daha doğru ve daha nitelikli bir anlayış biçimi bırakılır ve ayrıca insanlar daha doğru yaşama biçimi için mücadele eder.
Dolayısıyla tartışmayı bilmeyen veya art niyetli olduğunu düşündüğüm kişilerle diyaloğu anında kesmek zorunda kalıyorum. Bu da haliyle forum aktifliğine bir şekilde yansıyor.
Bu forumun açılmasına en çok sevinenlerden biriyim. Forum yeni açıldığı için mümkün olduğunca paylaşımda bulunmak, forumun aktifliğini hızlandırmak gibi kişisel bir çaba göstermeye çalışıyorum. Bunu özgür ve bir felsefe forumu olduğu için severek yapıyorum. İmkan oldukça farumdaki aktifliğim sürecek. Böyle bir forum hizmetinde bulunduğu için phi arkadaşımıza ve görüşü ne olursa olsun iyi niyetli tartışmacılara teşekkürler.

Hırsız kaçar ev sahibi kovalar.
ülke çalmak ise tam tersi.
Ev sahibi kaçar hırsız kovalar.
Bu nasıl olur?
Bir hikaye ile anlatayım.
Padişahın biri işine gelmeyen kim varsa ülkeden kovarmış. Padişah bu kovma işini pek severmiş. Bunun için insanların suç işlemesi gerekmiyormuş, insanların bakışını, duruşunu beğenmemesi yeterliymiş. Hatta bunun için özel askerler görevlendirmiş, bu askerler halkın içine girerek beğenmedikleri tipleri toplar ülkeden kovarlarmış. Padişah yirmi yıl boyunca bu kovma işini sürdürmüş. Padişah günün birinde hastalanmış, saray erkanı saray içinde ne yapacaklarını şaşırmış. Padişahın hastalığına çare bulamıyorlarmış. Çünkü sarayda ve ülkede ne kadar doktor varsa hepsini ülkeden kovmuş. Başka diyarlardan getirdikleri doktorlar ise çözüm bulamıyormuş. Tam bütün umutlar yitirilmek üzereyken anıtkabir ülkesinde yaşayan bir doktor son umutları olmuş. Anıtkabir ülkesinden gelen doktor padişahı kısa zamanda iyileştirmiş. Doktora sormuşlar, kimsenin yapamadığını sen nasıl başardın demişler. Doktor, bu toprağın havasını, suyunu, karekterini sizden iyi bilirim demiş. Vezirler ve orada bulunanlar şaşırmış ve biraz da alınmışlar. Nasıl olur da dünyanın bir ucundan gelen bizden daha iyi bilir, diye biraz da alaycı şekilde sormuşlar. Doktor şu cevabı vermiş, çünkü padişahın kovduğu doktorlardan biri de benim...

Özel sektör olan bir ülkeye sosyalist denilir mi?
Hayır
Nasyonal sosyalizm adında sosyalizm var ama sosyalizm tanımına uyuyor mu?
Hayır
Azınlığın veya ayrıcalıklı grupların yönetimi altında olan ülkelere sosyalist denilir mi?
Hayır
Karma ekonomi uygulanan ülkeler sosyalist midir?
Hayır
Atatürk ilkelerinde devletçilik ilkesi sosyalist bir uygulama mıdır?
Hayır
Bir ülke içinde kar kira komisyon faiz borsa vb şeyler varsa o ülke sosyalist olur mu?
Hayır
Liderlik ilkesi uygulanan bir ülkeye sosyalist denilir mi?
Hayır
Sosyalizmin ne olduğunu bildiğinize emin misiniz?
Hayır

Hepsi hayır.

Ancak sosyalizm hayal değil ama dünya kapitalist iken ambargo yiyeceği için gerçekleşmesi çok zordur.
Karma ekonomi sosyalizme giden yolu kolaylaştırır, ancak karma ekonomi sonrası geriye dönüş de mümkündür.
Örneğin şu anda karma ekonomiyi uygulayan ülkelerin tamamı kalkınmış durumda, sosyalizme en yakın ülkelerdir ama ambargo korkusu yüzünden isteseler de sosyalizme geçemezler. Bunların sayısı çoğalırsa ve birbirlerini desteklerlerse sosyalizme geçebilirler. Lakin sosyalizme geçmek için bu da yetmiyor, halkın kapitalist anlayıştan arınması gerekiyor ki, bu da binlerce yıldır bu anlayışa adapte olmuş halk için çok uzun bir süreç gerekiyor.

@nejdet-evren, içinde söyledi: Küfretmenin nedenleri

bu nedenle sosyal süreçlerin hiç birinde aşağıda olanlar diye bir şey yoktur

Aşağıda olmayı kabul etmeyen biz ve bizler gibilerden ibarettir.
Oysa DemoKratos'un dediği gibi aşağıda olmayı kabullenenler yüzünden sizin sosyal süreç dediğiniz noktada en etkin anlayış durumuna gelmiştir.
Bu yüzden yine sizin belirttiğiniz bu döngüye çomak sokmayı zorlaştıran noktanın başında aşağılanmayı kabullenmektir.

Çünkü aşağılanmak toplumlara bir takdiri ilahi emri ve bir onurmuş gibi yutturuluyor.
Ne kadar ezilir, sömürülürse ve sözde seçkinlere ne kadar kölelik edilirse cennete o kadar yakın hissettiriliyor.

Dolayısıyla sömürü sistemininin sürekliliğini devam ettiren noktaların başında DemoKratos'un vurguladığı kabullenme olayı geliyor.
Yani sömürü ve baskı sistemini belirlemede en büyük güç olan işçi sınıfını sömürüden ziyade kabullenme psikolojisi engel teşkil ediyor.

Bunlardaki anlayışa göre o paylaşımı kaç kişiye yutturdularsa onu kazanç sayarlar.

Bu bir fıkra değil, birkaçgün önce yaşanmış bir olay.
Ancak değme fıkralara taş çıkartacak cinsten.
Hatta bu fıkrayı Nasrettin hoca ve Temel-Dursun duysa kendileri için böyle bir fıkra uydurulmadığı için kıskançlıklarından herhalde çatlardı.
Neyse fıkraya pardon olaya geçelim.

Hastanın üç doktor hakkındaki müthiş zeka dolu görüşü

Hasta poliklinikteki doktoru hiç beğenmiyor ve onu şikayet ediyor.
Hasta daha sonra ameliyat oluyor, kendisini ameliyat eden doktoru pek beğenmese de "idare eder" diyor.
Ameliyat sonrası kendisini kontrole gelen doktoru ise pek beğeniyor ve ona övgüler diziyor.
Bu zeka küpü gözleme sahip hastamızı bize de takdir etmek düşüyor.
Çünkü, üç doktorun üçü de aynı doktor.

Bu olayı yaşayan doktorun paylaşımı.

@phi, içinde söyledi: Donbas neden stratejik

@DemoKratos Kirim ve dolayli olarakta Rusyanin kendi sinirlari icerisindeki stratejik yerlere saldirilar devam ediyor Ukrayna tarafindan.

Ordaki savas uzun yillar surecek gibi gorunuyor.

NATO çözülmeden savaş bitmez.
Dünyadaki bütün savaşlar doğrudan veya dolaylı NATO'ya dayanır.
Bu yüzden Rusya, Ukrayna savaşı aslında bir Rusya, NATO savaşıdır.
Uzun sürmesi de zaten bu yüzdendir.
Bugünkü Suriye ilişkileri ve Türklerin beslediği ÖSO'nun Türklere karşı cephe alması yine NATO ve Rusya arasındaki savaşa dayanır.
Dolayısıyla savaşı salt Rusya, Ukrayna çerçevesiyle sınırlamak doğru değil. Bu tüm dünyadaki güç dengeleriyle ilgilidir. Yani Rusya, Ukrayna savaşına diğer ülkelerdeki devlet olayları ve çeşitli örgütlerin olayları doğrudan bağlantılıdır. Örneğin, Pakistan, Kazakistan, Gürcistan, Afganistan olayları ve İran, Suriye ile yapılan görüşmeler birer örnektir.

Alttaki uyarıyı veren siteler genelde sunucu ücreti ödenmediğinde oluyor diye hatırlıyorum.

Efendi, köle gibi toplumsal ahlak yapısı doğuştan değil, sonradan koşulların dayattığı bir olgudur.
Bunun bizzat deneyleri de yapıldı, köle sınıfından rastgele toplananlar şirketlerin başına getirildi ve bu köleler efendilerden daha iyi şirketi yönetti ve büyüttüler.
Efendi ve köle ahlakı koşullar sonucu sonradan oluştuğu için durdukları yer farklı olsa da normalde her iki ahlak her iki kesimde de bulunur.

Acı çekme olayı ise iki nedene dayanır.
Biri dinseldir, acı çekerek tanrıya daha yakın olma düşüncesine dayanır.
Diğeri ise etki-tepki olayına dayanır, ne kadar acı çekilirse o kadar güç kazanılır.
Örneğin köleci ve feodal toplumların sonunu getirmede yüzde elli payı vardır.
Hatta Yahudiler için de aynısını söyleyebiliriz, acı çeke çeke dünyaya egemen olmayı öğrendiler.
Aynısı Avrupa için de geçerli. Avrupa halkı son 400 yıl öncesine kadar dünyada en çok acı çeken halktı. Ortaçağ karanlığı, kilise egemenliği, sürekli birbirlerini boğazlamaları, kıtlıklar, hastalıklar onlara kalkınmayı, çağdaş olmayı ve kendi aralarında barış içinde yaşamayı öğretti.

Dolayısıyla efendi, köle ahlakı olsun acı çekme olayı olsun, bunlar koşulların dayattığı sonradan oluşan olgular.

Işık seviyesi, gürültüsü ve ölçümü.
Atomun yüz kat içine girmek, bu gerçekten müthiş birşey.
Bu adam sakın Türkiye'ye gelmesin, o gürültü ezan sesiydi diye adama kafayı yedirirler.

ALLAH'A EMANET

Fikra bu ya, Tanri tavlaya oturmusken, bir melek gelir ve dunyada durumun cok gergin oldugunu ve bir savas cikmak uzere oldugunu soyler, ancak, tavla partisi cok heyecanli gitmektedir, Tanri bir bakar, * Turkiye'ye bir sey oldu mu? diye sorar Melek; * Hayir henuz Turkiye'ye bir sey olmadi Tavla partisi devam eder. Biraz sonra melek tekrar gelir, * Tanrim durum giderek gerginlesiyor, lutfen mudahale edin! der. Tanri bir bakar, * Turkiye'ye bir sey oldu mu? diye sorar * Henuz degil ama savas cikti cikacak diye yanitlar. Tavla partisi devam eder. Biraz sonra melek tekrar gelir, * Tanrim savas cikti,Rusya Amerika birbirine girdi,fuzeler ucusuyor der Tanri; * Tamam hemen geliyorum, bir dakika, Turkiye savasa girdi mi? der. Melek; * Henuz girmedi ama girdi girecek diye yanitlar. Melek tekrar gelir, * Tanrim lutfen gelin, milyarlarca insan oluyor, hem zaten Turkiye de savasa girdi diye yakinir Tanri bitmek uzere olan oyuna aldirmaz, tavlayi kapatir ve ayaklanir. Melek sorar:* kusura bakmayin ama, onca ulke savasa girdi aldirmadiniz da, neden Turkiye icin ayaklandiniz? Tanri basini iki yana sallayarak yanit verir; * Sorma digerleri neyse ama bu Turkler herseylerini bana emanet etmisler de ondan der..

SAYGILAR

Adamın biri kavga ettiği birine eşşek demekten
mahkemelik olmuş sonuçta küçük bir ceza almış tam duruşmanın sonunda hakime
dönmüş -Efendim gördük ki bir beyefendiye eşşek demek suç imiş pekala bir
Eşşeğe beyefendi demek suç mudur? hakim cevap vermiş - Hayır değildir.
Davalı , davacıya dönmüş - Saygılar beyefendi Saygılar!

Ben başlıktaki gibi düşünüyorum, daha dogrusu artık böyle düşünmeye başladım.

• Halk, kendisine faydalı olacak kişi veya örgütlere asla şans vermiyor.
• Halk, nankörlüğü, hırsızlığı, ülke değerlerinden nemalanmayı fırsat sayıyor.
• Halk, yalan söyleyeni baş tacı ederken aynı zamanda yalancılığı geçim aracı yapıyor.
• Halk, "Devlet malı deniz, yemeyen domuz" söylemine bizzatihi uyuyor.
• Halk, dini değerleri açıkça istismar ederek onu kazanç haline getiriyor.
• Halk, masum ve saf insanlardan yararlanmayı erdem sayıyor.
• Halk, manevi değerleri hiçe sayarak maddi değerler için güçlüden yana oluyor.

Kendini bu tabloda görmeyenlere elbette bir sözüm yok ama çoğunluğun kötülüğü daha çok tercih ettiğini düşünüyorum.

@Leonardo, içinde söyledi: Forum nedir? Ne değildir?

Merhabalar,

Ben buraya yazmaya devam etmeyeceğim. Ama bazı E-postalar geliyor. Benim adımla kimsenin yazmasını da istemiyorum. İsterseniz hesabımı kalıcı olarak silebilirsiniz.

Leonardo aksi birisin, bu nedenle seninle yazışmak keyif veriyor.
Bahsettiğin basit şey için forum terkedilmez, ayıp edersin.
Her zamanki gibi aksi yazılarını bekleriz.