Çok ince bir derin sızı.. Anlatılması güç, konuşmaya çalışsan yutkunamayacak gibi ama bir dökülse ağzından sözcükler devamı gelecek gibi, hiç susmayacak gibi.. Bu kadar çelişkili anlaşılması zor duygu denizi.. İçine girsen boğulursun ama o derin mavi de hayat bulursun. Hayatta böyle değil mi zaten hem yaşatmaya sebeb verirken aynı zamanda öldürmek için de sebeb yaratmıyor mu, belkide tek fark bakış açısı.. Hayatını mucizelerle dolu bir yer de yapabilirsin yada zindan da yapabilirsin. Önemli olan sadece sensin. Senin nasıl baktığın.. Sıra sende hayatını nasıl bir yer yapacaksın?

Zaman geçip gidiyor, mevsimler değisiyor, insanlar, olduğun konum, yaşın değişiyor
Hiç birşey sabit kalmıyor yaşayıp geçiyoruz gerçekten de yaşıyor muyuz diye bir sorgulamak lazım ya insanların giydikleriyle,yedikleriyle,davranışlarında kafamız biz nerdeyiz burda insan kendini sorgulamak yerine insanları sorgulamayı, eleştirmeyi cok seviyor birde ondan habersizse tadından yenmez dimi...
Napıyoruz biz neyin derdindeyiz ah ah ne çok şey yitiriyoruz öyle kendimizden nasılda yabancılaşıyoruz kendimizden en son ne zaman mutlu olduğumuzdan bile haberimiz yok nasılda kaybediyoruz kendimizi çünki sürekli kafamız ya olmuş bitmiş gecmişte, yada daha gerçekleşmemiş gelecekte şuanımız yok hepsini bıraksak bir kenara şuanın tadını çıkararak dün, yarın yok sadece olduğun,hissettiğin an çok basit aslında ama neden çoğumuz yapamıyoruz ki
Kendimize çok büyük kötülük yapıyoruz farkında değiliz bile cok yazık...
Ne var ki bıraksak kendimizi doğanın kucağına şu anın tadına bakarak huzur doluysak işte o zaman dogru yoldayız çünki sadece şuan var şuan...

Acı dilsizdir.....
Onun ağrısını çeken kalp ve yaradan bilir sadece
Kor olur, yangın yeri olur her zerresi
Zıttır bu duygu
İçerisi alevler içerisindeyken, dışarısı haberi yokmuşcasına sükut içindedir.
Öyle bir yanar ki orası hiç bir kelime, hiç bir sözcük söndüremez
Dilsiz olan acı daha çok yakar
Kendi içinde büyür de büyür öyle bir hal alır ki giren herkesi de içine alır.

Bir pense düşünün;

Cevizi kırıyor ve içindeki özü yiyorsun.

Dertler bazen pense gibidir;
Sendeki özü ortaya çıkartıyor.
Ve başka yolu yok,
Mutluyken bulamazsın kendini.

Seni iyice sıkıştırmadan; seni ortaya çıkaramaz bu hayat…
A.Y

Karanlıkta mı kaldın
Dedi
Aydınlıkla ne zaman karşılaştım
Dedi
Senin aydınlığın içinde saklı
Dedi
O gülüşünde, masumiyetinde
Geceleri gündüze çeviren o gülüşün var ya
Hiç bitmek bilmeyen o umudun
İşte o senin aydınlığın
O çaresizliğin de mucize gibi olan inanışın
İşte o senin aydınlığın dedi....
Umuduna bağlanan koca yürekli insan....

Neydi zamana biriktirdiklerin öfken, hüznün, kahkahaların,sevdiklerin, sevmediklerin, söylemek isteyipte söyleyemediklerin ve daha niceleri kim bilir...

Gözümüzün önünden uçup giden hayaller belkide ummadığımız bir sokak başından çıkacaksın...

Herkesin yüreğine uğramayan ruha incelik, güzellik katan bir duygu. Bir köpeğin başını okşarken, bir kediye bakarken orda kopan duygu fırtınası.. Merhamet dediğimiz ince güzel duygu da kendini her şekilde göstermez mi? Hangi canlı varlık olursa olsun bakarken yardıma ihtiyacı olduğunda insanı harekete geçiren duygu değil midir?
Ve bir o kadar da mutluluk vermez mi, yüreğinde o duygu işleyenler çok iyi bilir, huzur verir, dünya daha güzel bir yer olur sanki..

Ne yaptığını bilmezsin bazen, sanki herzaman ki sen sen değilsindir. Olur ya bazen bir başkası ele geçirmiştir sanki. Öyle hissedersin kendine yabancılaşırsın. kendini çok yalnız bıraktın , o kadar sensiz bıraktın ki yabancılaştın kendine.. İhtiyacı varken sarılmadın, ufak güzel sözü çok gördün .. Herkese öyle güzel konuştun, öyle tatlı konuştun ki herkes sevdi seni. birtek sen sevmedin kendini. Asıl sevmesi gereken sendin .. Kendini sevmen için ne yaptın? . Herkes seni itekleyip, düştüğünde elinden tutup kaldırdın mı! Ben varım kimse yoksa dedin mi, kendi kendine sahip çıktın mı? Hiçbirini yapmadın.. En büyük kötülüğü kendin kendine yapmışsın da haberin yokmuş ..Sana ihtiyacı var kendinin burdayım de kimse de yoksa ben varım de.. Kimse seni yıkamaz de ve yeni bir sayfa aç başla. Bak bakalım herşey ne de güzel olacak..

"Sen hüzünlüsün diye, dünya durup sana yol vermeyecek.."
Doğan Cüceloğlu

Merhaba 2023 yılı, hoş geldin....
Kendimizi kandırmayalım her zaman güzelliklerle karşılaşmayacağız tabi. Bize kötü hissettiren olay ve insanların arkasındakini iyi görebilirsek herşey daha farklı olur. O zaman ne yapıyoruz 2022 yılında başımıza gelen olaylardan, yaptığımız hatalardan ders alırsak işte o zaman yepyeni, tertemiz 12 ay bizi bekliyor olacak. O zaman dilediğimiz güzel dilekler gerçek olacak.. Biz almamız gereken dersleri alırsak, o zaman tarih tekerrür etmeyecek. Olması gereken olup ve istediğimiz bize gelecek. Hayat bir ayna biz ne verirsek bize onu geri veriyor..
2022 yılı güle güle
Ve hoş geldin 2023 yılı
"Bakarsın bir yılda olmayan, bir anda olur.."

Suyun doğası bir felsefe anlatır.

Mesela dağdan akan suyu düşünün.
En az direnç gösteren yolu seçer akmak için. Yani önüne bir kaya çıkacak olursa onunla uğraşmaz, kayayla mücadele etmez, etrafından dolaşıp devam eder akmaya.

Suyun bu doğasından alınan ilhamla şöyle der Sufiler: “Seninle uğraşan hiç kimseyle uğraşma, eğer uğraşırsan onunla aynı yerde kalırsın. Etrafından dolanıp devam et yoluna.”

Diyelim ki dağdan akan su önüne çıkan kayanın etrafından dolaşamayacak bir yola denk geldi. O zaman ne yapar, birikip üstünden aşar.

Yok eğer bu da olmuyorsa sabırla kayayı damla damla delmeye başlar. Kayayı delmeyi başaran suyun kuvveti değildir tabii ki, damlaların sürekliliğidir ki buna da “sabır” derler.

Sabretmek hiçbir şey yapmadan oturmak değildir. “Sabır dikenin içinde gülü, gecenin içinde gündüzü hayal edebilmektir.” der Şems-i Tebrizi.

Suyun doğası imkansızın bile başarılabileceğini, bunun için sabırlı ve istikrarlı olduğunu öğretir.

Kayayı delen su elbette yine yoluna devam eder. Su hep akar. Bilir ki aktıkça temizlenir.

Bazen dere kenarlarında su birikintileri oluşur, akmayan su bulanır, çamurlaşmaya başlar. Üzerine pislik birikir ve Sufiler bu yüzden derler ki: “Sen su gibi ak. Her daim yenilen. Her gün yenilen. İki günün aynı olmasın. Dünü dünde bırak yeni şeyler öğren.”

Mesela su değişimden hiç korkmaz. Ama insanlar değişimi sevdiklerini söyleseler de aslında bundan çok korkarlar. Su değişimi ne güzel de anlatır. Bazen yağmur olur, bazen kar olur, bazen buz olur, bazen buhar olur. Buhar olduğunda çıkar gökyüzüne yağmur olup iner yine yere.

Ayrıca su uyumludur. Çay bardağına koyduğunda çay bardağının şeklini alır, kovaya koyduğunda kovanın. Sürekli bulunduğu yere uyumlanır ama doğası hiç değişmez. Her yere her şeye uyum sağlar.

Unutma ki dünyada her zaman doğaya uyum sağlayanlar hayatta kalır. Uyum sağlayanlar esnektir çünkü. Değişime direnenlerse katı. Fırtına en sert en güçlü ağaçları devirir ama esnek fidanlara, otlara hiçbir şey yapamaz. o yüzden esnek olanlar, uyum sağlayanlar hayatta kalır.

İşte suyun bu yapısından dolayı Sufiler birbirlerine “Su gibi ol Azizim” derler.
Alıntı.

@nejdet-evren doğru söze ne denir

@phi evet bunlardan ders alıp cebimize koyup devam edicez. Buna da tecrübe dicez.

@phi çünkü herşey yaşında yaşadığın zaman güzeldir ve heyecan vericidir

@phi önemli olan onun ortasını bulabilmek gerektiği yerde akıl girecek araya bazen de bırakacaksın kendini aşkın kollarına. Çünkü ne varsa harap bir kalpte vardır.

Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını.
Hâlbuki aşk öyle mi?
Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Hâlbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!

@kereste insanın önce kendisini sevmesi lazım daha sağlıklı olması için, kendisiyle barışık olması lazım

@smile teşekkür ederim kuzum

@Hesna hoş geldin