Ateolojik Kanıtlar
-
Tanrı'nın varoluşu aleyhine, Tanrı'nın varolmadığını kanıtlama iddiasında olan deliller. Ateistler tarafından ortaya konan bu kanıtlar sınıflandığında, önce teleolojik kanıt veya düzen ve amaç kanıtının zıt benzeri olan kanıt, yani kötülük probleminden yola çıkan delil gelir. İlk kez D. Hume tarafından Tanrı'nın varolmadığını kanıtlayan bir delil olarak öne sürülen kötülük probleminin çağdaş versiyonu, J. L. Mackie tarafından ortaya konmuştur. Çağdaş versiyonuyla kanıt Tanrı'nın kadiri mutlak olduğu, Tanrı'nın bütünüyle iyi olduğu ve kötülüğün varolduğu önermelerinin tutarsız bir üçlü meydana getirdiğini ifade edip, kötülüğün dünyadaki varoluşunun apaçık bir olgu olmasından Tanrı'nın varolmadığı veya en azından kadiri mutlak veya iyi olmadığı sonucunu çıkartır.
Ateolojik kanıtların ikinci kategorisi, ontolojik kanıtın karşıt benzerlerinden oluşur, yani bu kategoriye giren deliller Tanrı'nın varoluşunun dünyadaki apaçık bir olguyla bağdaşmaz olmasından ziyade, Tann kavramının özü itibarıyla çelişik olduğunu öne sürerler. Üçüncü kategorideki kanıtlar ahlak olgusunu ve ahlaklılığın varoluşunu Tanrı'nın varoluşuyla temellendiren ahlak kanıtının zıt versiyonu olan ahlaki gerekçeler kanıtıdır.
Nietzsche ve Sartre tarafından öne sürülen bu kanıt ahlaklılığın varoluşunun Tanrı'nın varolmamasıru gerektirdiğini öne sürer. Ateolojik kanıtlarda son kategori, teistik argümanların, Tanrı'nın varoluşuyla ilgili kanıtların hiçbir şekilde tatmin edici olmamasından hareketle ateizmin doğru ve tutarlı tek tavır olduğunu ifade eder.
