"İncil'in ilk emri: Sev
Tevrat'ın: Yaşat
Kur-an'ın: Oku

Hristiyan: sevmedi.
Yahudi: yaşatmadı.
Müslüman: okumadı."

Hayatimizin akisi, varlusumuzu olusturan unsurlar ve guclerle kurulan uyumlu bir iliskiden baska bir sey degildir.
Hayatimizdaki element ve gucler arasindaki bu uyumlu etkilesim Alma ve Verme Yasasidir. Cunku bedenimiz ve zihnimiz evrenle devamli ve dinamik bir alisveris icindedir ve bu enerjinin dolasimini engellemek damarlarimizdaki kanin dolasimini engellemek gibidir.

Alma ve Verme Yasasi'nin uygulamasi cok basittir. Haz almak istiyorsaniz baskalarina haz vermelisiniz. Sevgi istiyorsaniz sevgi vermeyi ogrenmelisiniz. Ilgi ve takdir bekliyorsaniz, ilgi ve takdir gostermeyi ogrenmelisiniz.

Isteklerinize ulasmanin en kolay yolu baskalarinin isteklerine ulasmasina yardimci olmaktir. Yani hayatta guzel seylerle lutuflandirilmak istiyorsaniz, herkesi bu guzelliklerle sessizce lutuflandirmalisiniz.

Yardim etmek, takdir etmek, sevgi saygi gostermek karsimizdakine verebilecegimiz en degerli hediyedir ve asla paha bicilemez.

Merhaba arkadaslar,

Acildigi gunden beri emeklerinizi esirgemiyorsunuz ve zamaninizin bir bolumunu forumumuz icin harciyorsunuz. Sizinle mutlu bir haberi paylasmak istiyorum, emeklerimizin karsiliksiz kalmadigini gormeniz acisindan, motivasyon verecektir diye dusunuyorum.

Reklam almadan ve vermeden acildigimiz gunden bu gune kadar herkesin vermis oldugu emegin karsiligi asagidaki gibidir Hepinize cok tesekkur ederim, giderek buyuyup gelisecegimizden endiseniz olmasin.

Merhaba
Paylasimlarin googleda daha ust siralarda gorunmesi icin etiket ozelligini aktif etmis durumdayiz. Boylelikle acilacak her baslik icin minimum 1 etiket girmek gerekmektedir. Etiketler basliga ve icerisindeki yaziya uygun kapsayici olmalidir. Ornegin felsefe ile alakali bir metin paylasiyorsaniz etiketini felsefe olarak girmeniz onem arz etmektedir.

Tesekkurler

''ben az konuşan, çok yorulan biriyim. şarabı helvayla içmeyi severim. hiç namaz kılmadım şimdiye kadar, annemi ve allah’ı da çok severim.''

Geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor, hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğime sığmıyor.

ÖZET
İsmini Arkadaş Z. Özger’in “Merhaba Canım” adlı şiirinden alan belgesel, Türkiye devrimci ve entelektüel çevrelerinde de etkin olan heteronormativiteye karşı bir başkaldırı niteliği taşıyan bu şiirin mısralarını takip ederek, Arkadaş’ın ailesinin, yoldaşlarının, dostlarının anlatılarıyla ilerliyor.

Gercekten hayretler icinde izliyor ve dinliyorum. Dunya krize dogru giderken, kaldi ki bu kriz tedarik zincirinin kopmasi ile, enerji, gida, hammadde iken, biz %11 buyuyoruz valla helal olsun

Ben buyudugumu hissetmiyorum cebimdeki para azaldi, dolabimdaki yiyecekler azaldi, giderlerim artti ama ulke buyuyor.

Birine sarılmaya ne kadar ihtiyaç duyabilirsin

Hayatın kısalığı yüzüne vurduğunda?

Zaman ayırmadıklarına ne kadar kızabilirsin

Yakalamak kolay mı kaçan güzel duyguları

Tutamadığın bir el bekler mi hala orada

Meli malıları özler misin daha az nefes alabildiğinde

Keşke daha çok sevseydim der misin kafanı çevirdiklerini

Pişmanlıklarını ne yaparsın bir faydası olmadığında?

Kızıp haklı olduğun zamanlardaki gururunu daha fazla zamanla değişebilir misin?

Çığlıklarını yükselttiğinde geri döner mi kaybettiklerin?

Başkaları için yaşadığın anları çıkarabilir misin güzel zamanlarından?

Duygularını savurmanın hesabını versen neyi geri kazanabilirsin?

İnanırlar mı söylediklerine bir kaybedenin?

Doğru yerden bakınca yakın olduğuna iyi günlerin?

Kötü şey midir insanın bu kadar sevmesi kendini?

Kör edip gözlerini görmemesi gerçekleri?
İ-G

Bundan 86 yıl önce, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün vizyonu ve direktifi ile kurulan Şişecam’ın bugün 4 kıtada, 14 ülkede üretim faaliyeti gerçekleştirmesinden ve 22 bin çalışanı ile yarattığı değeri 150 ülkeye ulaştırmasından büyük kıvanç duyuyorum.

O gün genç Cumhuriyet’in sanayi temelli kalkınma hamlelerinin en somut girişim öykülerinden biri olan Şişecam, yıllar içerisinde değer yaratan büyümesini sürdürerek global ölçekte güçlü bir şirkete dönüştü. Büyüme iştahımız ve daha iyiyi arama hevesimizin sonu yok. En büyük gücümüzü akıl ve bilimden alarak inovasyon ve dijital odaklarımızla büyüme yolculuğumuza hız veriyoruz.

Şişecam’ın gurur verici başarılarını, çıktığımız dönüşüm yolculuğunu ve imza attığımız yenilikleri bu mecradan sizlerle paylaşmak uzun zamandır aklımdaydı. Şişecam’ın katkılarıyla Birleşmiş Milletler tarafından Uluslararası Cam Yılı ilan edilen 2022’de bu planımı hayata geçirmiş olmaktan dolayı ayrıca mutluyum.

İlk paylaşım için Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün 1935 yılında, ilk fabrikamıza gerçekleştirdiği ziyareti sırasında çekilmiş fotoğraftan daha uygun bir seçim olmazdı. Bu vesileyle vizyonunu ve hayallerini yansıttığımız Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’ü sevgi, saygı, özlem ve minnetle anıyor; hepinize sevgilerimi sunuyorum.

Prof. Dr. Ahmet Kırman

Omurga sagligi butunsel sagligimizin en onemli belirleyicisidir. Omurgamiz ne kadar esnekse, her acidan o kadar dengede oluruz. Bazen bilincsizce yaptigimiz bazi hareketler omurgamizda minik kaymalara neden olabilir. O zaman bu kayan alani cevreleyen kaslar sertlesir ve omurlarin dogru konuma geri donmelerine engel olabilirler. Bunun sonucu olarak sinir ve kas iltihaplanmalarinin olusmasina neden olur. Istatistiklere gore dunyadaki her on cocuktan birinde cesitli alerjik, sık sık bas ve karin agrisi, kronik nezle, grip gibi sikayetler bulunmaktadir. Cocuklarin yasindan itibaren baslayan postur bozukluklari hem bunlar, hem de daha bir cok hastaligin nedeni olabilir.

Felsefe bir dusunce disiplini ise, mantik vazgecilmez kardesi olmali diye dusunuyorum.

Mantik is bu dusuncelerimizin yontulmasinda, evrillestirilmesinde, duzenlenmesinde, metodikaya sokulmasinda, disipline edilmesinde, konforlastirilmasinda binimum sekil ve bicime sokulmasinda isimize yarayan bir islevsellik makinasidir.

Kisacasi bir dusunceyi eyleme dokmeden once gecirdigimiz suzgecin adina mantik deriz.

Mantigin dusunceyi inanctan ayiran bir ayrac olarakta gorebilirsiniz.

Bilgi sahibi ahmak gorulebilinir ama mantik sahibi ahmak gorulmemistir.

@bagimsizkoala gunesin tadini cikartanlardansin desene.

@nuLL cok tesekkur ederim, gonlu guzel dostlarin olmasi sevindirici.

@DemoKratos kurumsal firmalar her ne kadar mail kulturunu firmanin bellegi olarak gorselerde, siparisler whatsapp uzerinden gelmeye, tum yazismalar o yada bu cep telefonu programlarindan yapilmaya baslandi ve devam da ediliyor.

Cunku artik musteri maili okudu mu, gordu mu, ne zaman donecek endisesini yasamak istemiyor, anlik iletisimde kalmak istiyor. Bu gecis doneminde cok zorlanan firmalar var bizzat bildigim.

Merhaba
Yeni guncelleme yapilmistir, versiyonumuz NodeBB v2.0.0

Endüstri devrimi, İngiltere’de 19. yüzyılın başlarında, daha şimdiden yeni bir çağı başlatmışa benzer. Ticaretin oldukça hızlı bir gelişme gösterdiği bu dönemde, ekonomide şimdiye kadar nispeten önemsiz sayılabilecek bir rol oynayan tüketim kültürü, dünyayı artık değiştirmeye başlamıştı. Kişisel tatmine yapılan vurgunun yeni bir felsefe telakkisini, kişisel mutluluğun maksimizasyonunu nihai amaç haline getirecek bir felsefe anlayışını tetiklemesi kaçınılmazdı. Aslında kökleri bir önceki yüzyıl felsefesinde bulunan bu felsefe anlayışı, yararcılık olarak bilinir.

Gerçekten de yararcılık, 19. yüzyıl İngiliz düşüncesine hâkim olan ve pratik akılyürütmeyi faydaya dayandırırken, doğru eylemin veya iyi karakterin en yüksek faydayı temin eden eylem ya da karakter olduğunu dile getiren sosyal felsefe anlayışını ifade eder. O, bu yönüyle, Aydınlanmanın bireyciliği, reformizmi ve liberalizminin 19. yüzyıldaki uzantısını ifade eder. Basit bir haz makinesi olarak insan tasarımından ve hazcı mutluluk telakkisinden yola çıkan bu anlayış, yararcı bir ahlak görüşü temelinde, her türlü sosyal ve politik teorinin insandaki hazcı güdülenmeye dayandırılması gerektiğini savunur. Laissez faire’in laissez’sine biraz daha ağırlık veren bu yaklaşım, Hume’un ampirisizmi ve psikolojik çağrışımcılığının doğrudan mirasçısı olmakla birlikte, epistemolojiden ziyade pratik sorunlara ağırlık verir. İngiliz somutçuluğu ve pratisizmini kusursuz bir biçimde somutlaştıran söz konusu yaklaşımın en büyük iki temsilcisi Jeremy Bentham ve John Stuart Mill’dir.

Marx’ın felsefesi, 19. yüzyılın toplum felsefesi geleneğinin, hiç kuşku yok ki en önemli örneğini meydana getirir. Fakat Marx’ın felsefesi bundan çok daha fazla bir şeydir; Marx, 20. yüzyıl açısından ihtilalci ideolojinin sembolü olmak durumundadır. Bu açıdan bakıldığında, Marksist felsefe sadece 19. yüzyıl felsefesinden değil, Batı kültürünün bütün büyük felsefe geleneklerinden oldukça radikal bir kopuşuifade eder.Buna göre, son çözümlemede aynı kültür dairesi ya da teorik gelenek içinde yer alan idealistlerle pozitivistler arasındaki mücadelenin, yöntem ve değerle ilgili bir kavga olduğu, onların yuşmazlıklarının hep belli sınırlar içinde kaldığı söylenebilir. Çünkü ne Fichte ve Hegel gibi idealistler, ne Comte gibi pozitivistler, ne Bentham ve Mill gibi liberaller, kendilerini sosyal ihtilalciler olarak gördüler. Bütün bu filozofların teorik gelenekten kopma niyetleri hiç olmadı; onlar sadece geleneği arındırmaya, aydınlatma ve güçlendirmeye çalışan eleştirmen ve reformistlerdi. Kendilerini elbette, aklın Kant’tan sonra etkisini bütün felsefelerde hissettiren ve her aşamada biraz daha yoğun hale gelen krizi içinde bulmuş olan,sözgelimi idealistlerle pozitivistler arasındaki felsefi uyuşmazlıklar, her şeye rağmen kendilerini burjuva düşüncesinin kurumsal hayatının gelişimine adamış liberallerle muhafazakârlar arasında devam edegelen parlamenter tartışmanın yeni görünümleri olarak görülebilir. Bu, en azından parti çizgisinin sınırları içinde geçen ve parti disiplininin korunduğu bir tartışma olmak durumundadır.

Fakat Marx’a geçişle birlikte çizgi tamamen belirsizleşir, yeni, farklı ve çok daha radikal bir felsefi karşıtlık, pratik bir felsefe zuhur etmeye başlar. Çünkü o, problemin artık, dünyayı anlama problemi değil de dünyayı değiştirme problemi olduğunu söyler. Gerçekten de Marx sadece bir felsefeci ya da diyalektikçi değil daha sonraki sosyal teoriyi fazlasıyla etkileyecek bir tarihsel gelişme öğretisi ortaya koyan bir sosyal bilimcidir. Onun tarihsel materyalizmi toplumsal değişmenin nedenleriyle ilgili doğrulanabilir bir teori olmayı amaçlar. Öte yandan, Marx aynı zamanda bir ahlakçı ve de bir peygamberdir. Çünkü o, tarih teorisini olup bitmiş olan şeyleri açıklamak ya da hatta belli tarihsel koşullar gerçekleştiği zaman olabilecek olanları tahmin etmek için değil insanlığın bir bütün olarak kaderiyle ilgili kehanette bulunmak ve çok daha önemlisi dünyayı baştan aşağı değiştirmek için kullanır. Proletarya devrimi ve sınıfsız toplum,
onun gözünde kapitalist bir ekonominin özünde var olan çelişkilerin zorunlu sonuçları olmak durumundadır; onlar, belirli ampirik koşullar gerçekleştiği zaman zuhur etmeleri muhtemel olan şeylerm değil kesinlikle zuhur etmek zorunda olan değişimlerdir. Diyalektiği kendisinden aldığı Hegel gibi Marx için de insanlık tarihinin, içinde barındırdığı her sosyal sistemin kaçınılmaz olarak karşıtına dönüştüğü bir zorunlu gelişme süreci olarak anlaşılması gerekir. Onun diyalektik değişme anlayışı da yine Hegel’de olduğu gibi, sıradan bir tümevarımsal genellemeden ziyade tarihle ilgili doğru ya da rasyonel düşünmeye diyalektik bir form ya da yapı kazandırmak isteyen katı bir analiz kuralı olmak durumundadır. Şu halde Marx’ın zihninde bilim, etik ve eskatoloji, muhtemelen bilinçli olmayan ve tarih, ahlak ve peygamberliğin kutsal kitapta iç içe geçişinin modern bir muadili haline gelecek bir tarzda tamamen birbirine karışır. Bu unsurları kesin çizgilerle birbirlerinden ayırmak, şu ya da bu ölçüde, bütünsel bir ideoloji olarak Marksizmi kendine özgü mistik cazibesinden yoksun bırakmak olur.

Ludwig Feuerbach (1804-1872), demek ki 19. yüzyılın bilimci, ilerlemeci ve Aydınlanmacı kanadında bulunan filozoflardan biri olarak karşımıza çıkar. O da dine ve Hegelci idealizme ilişkin ayrıntılı çözümlemeleriyle, Comte’un teolojik, metafiziksel ve bilimselden oluşan üç adımlı ilerleme modelini tekrarlar. Feuerbach ikinci olarak, 19. yüzyıl Alman felsefesinin en azından bir boyutuyla idealizmden materyalizme dönüşündeki ya da en azından Hegel’den Marx’a geçişteki en temel uğrağı oluşturmak bakımından önem taşır. Marx’ın düşüncesi için harekete geçirici veya itici bir güç oluşturan Feuerbach, üçüncü olarak ve esasında yüzyıl düşüncesinin en önemli temalarından birini meydana getiren yabancılaşma konusundaki özgün görüşleriyle önemli bir yer tutar. Buna göre Feuerbach, insana yönelik ilgisi dahilinde, insanı anlamanın yeni ve dolaylı bir yolunu bulmuş, insana onun bizzat kendisinin yarattığına inandığı din yoluyla bakmanın önemini vurgulamış olan kişidir. İşte bu açıdan bakıldığında, onun en önemli başarısının bir din çözümlemesinden, özel olarak Hıristiyanlığa, genel olarak da dinin kendisine ilişkin analizden meydana geldiği söylenebilir.

Düşünceleri önemli ölçüde kendisinin Hegel felsefesiyle olan hesaplaşmasının bir sonucu olan Feuerbach için de insan, dünyanın merkezinde bulunur. “İnsan varlığının bütün bir evrene bilgisel yönelimin nesnesi –çünkü bütün bir kozmosu sadece kozmopolit bir varlık konu alabilir– olarak sahip olması dolayısıyla, artık tikel ve öznel olmayıp, evrensel bir varlık olduğunu” söyleyen Feuerbach’a göre, felsefenin bir bilim, yani antropoloji haline gelmeye ihtiyacı vardır. Gerçekliğin bilimi olan felsefenin bir bütün olarak insan varlığının bilimi olması gerekmektedir. Başka bir deyişle, o doğalcı bir hümanizmin savunuculuğunu yaparken, kendisine çok şey borçlu olduğu Hegel’den iki bakımdan farklılık gösterir. Her şeyden önce, Hegel’in kuşatıcı olduğu, başka felsefeler arasında, belli ya da münferit bir felsefe değil de makul bütün felsefelerdeki doğru unsurları tutarlı bir bütün içinde bir araya getiren evrensel bir felsefe ortaya koyduğu veya koymaya kalkıştığı yerde, Feuerbach, teoloji ve idealizm hayaletlerini evcilleştirmek yerine doğrudan doğruya defetmeye çalıştığı için sınırlayıcı ve seçicidir. İkinci olarak, Hegel’in filozofların en azından geçmişi ve şimdiyi anlamaya çalışmaları gerektiğini düşündüğü yerde, Feuerbach geleceğin felsefesini kurma çabası vermiş veya en azından felsefenin reformdan geçirilmesiyle ilgili önerilerde bulunmuş, birtakım planlar önermiştir. İnsanlığın geleceğiyle ilgili olarak yüksek umutlar besleyen Feuerbach, tıpkı Hegel gibi ulus devletinin ideal insan topluluğu olduğuna inanmış ve daha büyük ölçekli bir politik organizasyona en küçük bir yakınlık göstermemiştir.

Hemen her büyük felsefe sistemi, uygarlığın veya toplumun içinde bulunduğu sorunları aşmak amacıyla, işe yeni değerler geliştirerek başlar. Bu, idealizm için olduğu kadar, Karl Marx tarafından geliştirilmiş olan materyalizm için de geçerlidir. Materyalizm de benzer bir yol izleyerek, modern Avrupa uygarlığında kapitalizmin endüstrileşme sonrasında yarattığı problemleri aşmak için yeni
birtakım değerler üretme çabası içinde olmuştur. Gerçekten de materyalizm, 19. yüzyılda kapitalist toplumlarda yaşanan yoğun rekabetin hem bireyi ve hem de toplumu acımasızca sömürmesine karşı koymak amacıyla, yeni bir ekonomik ve politik sistem önerisiyle ortaya çıkan Marx’ın felsefi sistemine karşılık gelir. Onun önerdiği, sosyalist sistem adıyla anılacak yeni politik düzen, sosyal sorunların temelinde gerçekte mülkiyetin bulunduğu kabulünden yola çıkarak, mülkiyetsiz ve sınıfsız bir toplum oluşturma amacının bir parçası olarak tasarlanmıştı. Kapitalist toplumların içinde bulundukları kötü koşulları gözler önüne sermek ve kapitalizmin yerini alması düşünülen sosyalizmi meşrulaştırmak için tarihi oldukça farklı bir şekilde yorumlayan Marx, bir yandan tarihsel materyalizm adı altında yeni bir tarih düşüncesi ortaya koyarken, bir yandan da tarihsel materyalizme temel olacak bir materyalist evren telakkisi geliştirdi.

Marx’ın felsefesi, görünüşteki tüm yeniliğine hatta radikalizmine rağmen, aslında büsbütün yeni bir felsefe değildi. Gerçekten de Marx’ın felsefesi esas itibariyle, modern Avrupa uygarlığının temel değerlerinden türetilebilir; onun bu uygarlığın asli özelliklerini bünyesinde, pekiştirerek taşımaya devam ettiği söylenebilir. Çünkü yeni uygarlığın bütünüyle modern evren telakkisinde, Tanrı ve din, yükselen hümanizm doğrultusunda zaten etkisizleştirilmişti; Marx, bundan biraz daha ileri giderek, her ikisini de reddetti. O, modern Avrupa uygarlığının kurucu döneminde yapılageldiği üzere, bütün bir evreni bilim ve felsefe yoluyla açıklamaya devam etti. Öte yandan Rönesans sonrası modern Avrupa düşüncesinin yaptığı gibi, Marx da insanı doğa temelli bir varlık olarak anlamaya çalıştı. Bunun dışında, modern Avrupa uygarlığının Aydınlanma döneminde olduğu gibi, Marx’ın felsefesinde de ekonomi belirleyici bir değer oldu. Hatta o da tıpkı modern Avrupa düşüncesinin karanlık bir çağ olarak gördüğü Ortaçağ’ı veya dini inkâr ederek gelişmesi gibi, Marx tarafından din kisvesi altında ortaya çıkan bir felsefe olarak değerlendirilen Hegelci idealizmi reddederek gelişti.

Feuerbach, Hegel’in Tin’in, İdeanın veya Geist’ın önceliğiyle ilgili kabulünü maddi düzenin önceliği kabulüyle değiştirirken, aynı zamanda Tanrının değil de insanın temel gerçeklik olduğunu söylüyordu. Gerçekten de Tanrıyla ilgili üşüncelerimizi analiz ettiğimiz zaman, yalnızca insanın duygularını, ihtiyaç ve özlemlerini bulabileceğimizi söyleyen Feuerbach, Tanrının aslında insan düşüncesinin eseri olduğunu söyledi. Hegelci idealizmin doğru materyalist yorumunu Feuerbach’ta bulmuş olduğuna kanaat getiren ve bu yüzden, Feuerbach’ın felsefede Hegel kadar merkezi bir şahsiyet olduğunu düşünmeye başlayan Marx, Hegel’in kendisini tarih içinde gerçekleştirmeye çalışanın İdea ya da Geist olduğunu öne sürdüğü yerde, kendisini gerçekleştirmeye çalışanın insan olduğunu, tarihin bu yüzden insanın kendisine yabancılaşmışlığını aşma yolunda verdiği mücadelenin tarihi olarak okunması gerektiğini söyleyen Feuerbach’tan alması gereken dersi gördü. Şimdiye kadar filozoflar sadece dünyayı farklı şekillerde yorumlamaya çalışmışlardı. Artık yapılması gereken şeyin dünyayı değiştirmek olması gerekiyordu.