Topics created by phi

Füzyon üzerinde çok ciddi çalışılıyor. Füzyonda en büyük sorun yeterli basınç sağlanamadığı için çok yüksek sıcaklıkla bunun telafi edilmesi. Güneşte doğal füzyon gerçekleşiyor fakat güneş çok devasa olduğu için basınç çok yüksek. Bu basıncı yeryüzünde sağlamak ise olanaksız. Bu yüzden plazma çok aşırı ısıtılıyor ve bu, alınacaktan fazla enerji harcanmasına yol açıyor.

Fakat şimdi bir yol bulundu. Füzyonun çok küçük nükleer mermiler patlatılarak kesikli üretimi deneniyor. Bu yöntem, reaksiyonun kontrolden çıkmasını önleyecek düzenekleri de gereksiz kılıyor. Ateş etmeyi kesersen zaten reaksiyon durur.

Bu atomik mermiler lazerlerle ateşleniyor. Lazerler anlık yüksek basınç yaratıp mermiyi patlatıyorlar. Ard arda seri ateş eder gibi patlamalı şekilde enerji üretiliyor. Bu yöntem işe yarayacak mı henüz kesinleşmedi.

Bu olmazsa bile çok güçlü manyetik alanlarla plazmayı hapsedip çok yüksek sıcaklıklarla başa çıkmanın yolları aranıyor. Dünyada füzyon sonucu açığa çıkan sıcaklığa dayanabilecek bir materyal bulunmuyor.

Fransa'da inşa edilen reaktör düşük basınç yüksek sıcaklık temelli. Nükleer mermiler patlatma teknolojisi ABD de deneme aşamasında. Bir yandan bu reaktörlerin bakımını yapacak otonom robotlar üretiliyor, çalışmalar yoğun. Bu reaktörlerde insan geride duracak. Füzyonun kalbine hiç kimse yaklaşmayacak. Sadece robotlar.

Mars'tan geldiği bildirilen uçan daire "Allaağımız başımızdan eksik etmesin reyiz" pankartı açtı. Kaynak: Melih Haber Ajansı

Evrenlerden arta kalan karadeliklerden yeni evrenler nasıl doğar? Bu konuda çok sayıda teori mevcut. Yalnız bunlar bilimsel değil felsefi teoriler. Çünkü evrenimizden başka bir evren hakkında hiç bir somut kanıtımız yok.

Son yıllarda karadelik çarpışmaları mercek altına alındı ve bu konuda bilgiler artırılıyor. Bilindiği gibi karadelik çarpışmaları evrendeki en şiddetli olaylar. Uzay zaman dokusunu bile dalgalandırıyor. Buna kütle çekim dalgaları deniyor ve ölçüldü. Gama ışın patlamaları daha şiddetli görünse de karadeliklerden ışık bile kaçamadığı için şiddeti gözle görülemiyor.

Bilimciler bu konuda varsayımlar geliştirdiler. Bunlar gözlemlere ve bilgisayar simülasyonlarına dayanıyor. Birer yıldızdan geriye kalmış küçük karadelikler birbirlerinin çekimini algıladıklarında bir vals başlıyor. Yörüngeleri eğiliyor ve birbirlerinin etrafında dönmeye başlıyorlar. Yörüngeler çarpışma noktasına kadar uzun bir süreçte daralıyor. Bu bile uzay zamanı dalgalandıran müthiş bir çarpışmaya yol açıyor. Ki bu karadelikler sadece birer yıldızdan arta kalan küçük karadelikler.

Evrende ise tam bilinmese de galaksileri yutacak büyük çekimsel alanlar mevcut. Örneğin bizim süper kümemiz içinde Tha Great Attractor diye çok güçlü bir çekim merkezi var. Evrenin sonunda evrenden geriye böyle büyük karadeliklerin kalacağı öngörülüyor.

Fakat bunlar hâla yeni bir evren için çok küçük karadelikler. Bunlardan asla yeni evren olmaz. İşte bunların gözlemlenen vals biçimi çarpışmalarla büyümeleri gerekiyor. Peki Hawking ışınımı bu kadar uzun sürelerde karadeliklere kütle kaybettirmez mi? Hayır ettirmez. Çünkü bunlar çok büyük karadelikler ve ömürleri aşırı uzun. Bunlar toplana toplana bir evren kütlesini sağlayan ve aşan büyüklüklere ulaşabilirler.

Fakat evren kütlesinden büyük bir karadelik de yeni bir evren oluşturamaz. Evren kütlesini aşması entropi sorununu ortadan kaldırıyor gibi görünse de yine de yeni bir evren oluşamaz.

Oluşması için bu evren kütlesini aşan karadelikten iki tane lazım. Bunlar başlangıçta vals biçimi yaklaşsalar da, bilimcilerin kuramlarına göre yakınlık arttıkça valsi bırakıp doğrudan birbirlerine yöneliyorlar. Çünkü kütle çekimi çok büyük. Mesafe kısaldıkça çok daha dramatik bir olay ortaya çıkıyor. Muazzam kütle çekimi, Warp etkisi dediğimiz uzay dokusunun büzüşmesi olayına yol açıyor. Bu, iki karadeliğin çarpışma hızını ışık hızının çok fazla üzerine çıkarıyor.

Bummm... Yeni bir Big Bang ve yeni bir evrene hoşgeldiniz...

Sürekli olarak hep güçlü gördüğüne hizmet edecekse insanlar ahlaktan ve değerden bahsetmemeli. Yeri geldiğinde işini , menfaatini değerlerine feda edebilmelidir.

Örneğin iş dünyasında ahlaktan bahsedip de patronun ihale pisliğine ses çıkarmayan birinin aslında toplum için herhangi bir değeri yoktur.

Şöyle de sorabiliriz. Değerler nasıl oluşur ve ahlaki anlayış nasıl gelişir?

Benim gözlemlerime göre ahlaki değerler çoğunluğun menfaatini koruyan tutum ve davranışlardır. Toplum içerisinde çocuktan ihtiyara kadar herkesin hakkını koruyabilen anlayışa ahlak denir.

Dolayısı ile özet olarak her zaman güçlüye itaat etmek için bir bahanesi olan toplumun ahlakı da yoktur. Aslında güçlüye itaat etmesi falan hikayedendir. Kökeninde yatan duygu kişisel çıkarını toplumun çılarının üstünde tutmaktır.

Dikkat ederseniz böyle kalabalıkların çok olduğu yerlerde ahlak dedikleri şey özel hayatı ifşa ve gözetleyicilik olarak anlaşılır. Bu yüzden ne yaparsan yap ama kimse görmeden yap düşüncesi hakimdir.

Takıntılı olduğum bir durumdur. Kronik sinüzitim olduğu için burnum tıkanıyor. Ağzımdan nefes almaktan nefret ettiğim için boğulacak gibi oluyorum. Gece yarısı olsa nöbetçi eczaneye gider sprey alırım, kesinlikle ağızdan nefes almam, şiddetli takıntılıyım bu konuda.

Yılanın sevmediği ot burnunda bitermiş. Sinüzit de hiç benim gibi böyle takıntılı birine göre değildi ama tabii çok yaygın bir rahatsızlık, o yüzden nerden geldi beni buldu denmez.

Göççük göççük cinler ezan okuyormuşturlar yaaav. Allağın hikmetinden sual mi olur. Çok uğraşmasın cinler çarpar maazallah. Allağın işlerine karışılmaz.

İlkellik ve cehaletin ancak ortaçağda bu kadar dip yaptığını, ortaçağ dejavusu yaşadığımızı sıklıkla söylerim, ki haksız da değilim. Keşke haksız olsaydım.

Hâla daha kadınları oturtmuşlar bir standa, gelene geçene partiye üye yazalım diye teklif ediyorlar! Vatandaşın biri "yok ya sahi mi" deyip geçti biraz içim ferahladı. Tesellimiz de anca bu kadar. Öbür yanda yine bot gibi yığılacaklarından kuşkum yok.

Yılmaz Özdil'in yazılarını okurken de bu duyguya kapılırım. Şu adamın bu kadar da haklı olması aslında hiç iyi değil, adam dibine kadar haklı, sapına kadar haklı, şurada da şu haksız eleştiriyi yapıyor, abartıyor denecek bir yanı yok derim.

Yılmaz Özdil'i bir tek konuda haksız buldum, o da çok sevdiğim muhabir ve spiker Ece Zereycan'a haksız eleştiride bulunmasıydı. Ece bence süper bir insandı, hem spiker olarak, hem muhabir olarak son derece güzel çalışan hem stüdyo, hem saha insanı çok sevdiğim beğendiğim bir kadındı. Son derece de hanımefendi, zarif ve kibar bir kadın.

Değerlerimiz niye harcanır gider kimse anlamaz. Değer harcamakta üstümüze yok. En değerli insanlarımızı bozuk para gibi harcar gavura satarız üç kuruşa.

Neyse bir adamın bir kusuru da olsun ki nazar boncuğu olsun diyelim. Nazara mazara elbette inanmam da lafın gelişi. Yoksa Niçe gibi o da kafayı yer. Niçe aşırı haklı olmaktan dolayı büyük bir bunalıma girdi. O kadar haklıydı, o kadar haklıydı ki aşırı haklıydı. Çok da aşırı haklı olmak iyi değildir. Ben bunu bilir bunu söylerim.

Felsefenin varoluş sorunuyla mı ilgilenmesi, yoksa insan davranışları ile mi ilgilenmesi tercihi felsefede hep bir sorun olagelmiş.

Bunun nedeni bence varlık sorununun asla çözülemeyecek olması fakat insan davranışlarını biçimlendirmenin pratik yararlarının olması. Çözemeyeceğimiz bir işle uğraşmaktansa çözüm üretebileceğimiz işlerle uğraşmak daha verimli olabilir.

En gelişkin zihinli filozoflar ikisiyle de uğraşır. Aslında tam mükemmel, kimsenin ihlal edemediği bir etik üretemeyeceğimize göre varlık sorunu gibi etik sorununun da mutlak ve kesin bir çözümü yoktur.

Farketmiyor aslında, ikisinde de ne kadar köfte, o kadar ekmek ilkesi geçerli. Benim adım hıdır elimden gelen budur veya karıncaysam ulaşamazsam da yolunda giderken ölürüm fikri.

Felsefede biraz yüksek fikirlere ihtiyaç vardır, sıradan fikirlerle pek felsefe olmaz. Hiç etikle ilgilenmeden sadece varoluş sorununa odaklanmak da eksik kalır, varoluş sorununa hiç bakmayıp sadece etik geliştirelim demek de eksik kalır.

Özetlemek gerekirse egzistansiyalizm "ne şekilde ise bir şekilde varız, neden var olduğumuzu bilmesek de var olduğumuzu biliyoruz ve önemli olan da bu" biçiminde özetlenebilir sanıyorum.

Bu görüşü ile egzistansiyalizm yani varoluşçuluk tanrı ile ilgilenmeyi gereksiz görür. Tanrı mı yarattı her ne şekilde varsak bunun bir önemi olmadığını vurgular. Bu özelliği ile agnostik kapsamda bir felsefedir.

@phi aynen öyle. İnsanın sembolik varlığı da gerek kalmayıp ortadan kalkacak.

Adını unuttum, kadın robot Sofia'yı yapan firmanın uzmanı bir açıklama yapmıştı. İnsandan ayırt edilemeyecek robotu ne zaman yapabileceğimiz belirsiz ama çok uzak değil dedi. Yalnız bunu ben göremeyeceğimden eminim, o kadar da yakın değil demişti.

Bana kalırsa daha uzun sürecek. Ama insana benzemeyen endüstriyel ve askeri robotlar bu alanlardan insanları tamamen çıkaracak, bu da 2050 gibi gerçekleşecek bir durum. İnsansı robot denince durum çok değişik ve belirsiz.

Biyolojik yapıların bazı avantajları var. Mekatronik bunlardan henüz yoksun. Kuantum bilgisayarlar durumu değiştirebilir. Çünkü biyolojik süreçlerde kuantum işleyişlerin varlığı kesinleşti. Bu alanda keşifler bekleniyor.

Biyoloji ile mekatroniğin bütünleşmesi için bir yüzyıl daha kesin gerekir bence. 2100 ler 2200 ler hiç bir şey değil insanlık tarihi açısından. Dünya tarihi açısından ise o kadar kısa süre ki lafı bile olmaz.