Bu arada yine lafın lafı açması kabilinden ilginç bir ayrıntı vereceğim:
Tarihte hükümranlığı elinde tutanların tanrı olarak görülmesi veya gösterilmesi çok yaygındır. Fakat ilginç olan hiç bir Sümer kralı bunu yapmadı.
Bir tek son güçlü Sümer kralı olan Gılgamış'ın o kadar güçlü ki dağları yerinden oynatabilir olduğu iddia edildi. Ondan sonra da Sümer'in Akadlara boyun eğdiği çöküş dönemi başladı. Sümerler bu çöküşü büyük bir tufana bağladılar. Akadlara boyun eğdik demediler. Buna da Gılgamış tufanı dendi, sonra çevrildi Nuh tufanı oldu.
