Sevdiğim yiyecekler artık yok

[bilgisezgi]

Bizim zamanımızda bugünün lezzetlerinden daha doğal ve daha kaliteli yiyecekler vardı.
Artık bunların kimisine ulaşamazken çoğu da ekonominin ve yanlış modernleşmenin akibetine uğradı.
Öyle ki, altta bahsedeceğim yiyecekler üstelik sıradan değil, yörelerin kültürleriyle özdeşleşmiş yiyeceklerdi.
Bu yiyecekler asla yok olmaz ve bozguna uğramaz dediğimiz yiyeceklerdi ama her ne olduysa oldu hepsi artık ya yok oldu ya zengin mutfağına sınırlandırıldı ya da kalitesizleşti.

Eskiden Adana kebabı tablalarda yapılırdı. Dükkanlarda yapılan kebap lezzeti tablada yapılanın yanından bile geçmezdi.
Nedense tablada yapılan Adana kebabının tadı, lezzeti başka olurdu.
Herhalde kebap da açıkta yapılınca kendini özgür hissederek bütün lezzetini ikram ederdi.
Artık ne tabla kaldı ne tabla kebabı.
Halen hatırlıyorum, kebabın dürümü bir liraydı, rakamla 1 lira.

Konya fırın tava, Konyanın en lezzetli yemeklerinden biriydi. Fırıncılar eti kazana attığında insanlar kuyruk olurdu ki, o kuyruklarda ben de çok beklemişimdir.
Et fırından çıktığında dayanılmaz kokusu herkesi cezbederdi.
Eriyecek kadar pişmiş etin yanına bir de kuru soğan kırdın mı, en güzel ziyafetlerden birini yapmış olurdun.
Ne yazık ki, artık Konya fırın tava yapan yok olmak üzere.

Hiç Sarıyer böreğini Sarıyerde yediniz mi?
O böreği o kadar ince ve süper kalitede nasıl yaptıklarına şaşırırsınız.
Sarıyerdeyken hiç başka birşey yemek aklıma gelmezdi, çoğu zaman üç ögün börek yerdim.
Sarıyer börekçilik elbette ölmedi ama yurt çapına yayılamadı. O yüzden ona ulaşmak herkese kısmet olmuyor.

Rumelihisar, diğer adıyla Rumelikavak.
Rumelikavakta çiroz dedikleri bir balık turşusu yaparlar. Oldukça pahalıdır ama bir o kadar da lezzet abidesidir.
Halen yapılıyor mu bilemem ama Rumelikavakta çiroz balığını birçok defa yemek kısmet oldu.
Unutulmaz bir tadı var, elli yılda geçse o tadı unutamazsınız.
Tabi kalkan balığının da ayrı bir güzelliği var, ona da değinmiş olayım.

Hatayın kağıt kebabı diye bir yemeği var.
Gerçekten fırında kağıt içinde pişiriliyor.
Sırf et ve maydanoz, başka bir şey yok, üzerine Hataya ait acı kırmızı biber koyarlar.
Etin kağıtta ve fırında pişmesi müthiş bir lezzet oluşturuyor. Acı kırmızı biberi de yedin mi, adeta bomba oluyorsun.
Ama ne yazık ki, Hatay yerlebir oldu, artık kağıt kebabı ve dünyanın en güzel tatlısı olan künefesi devam eder mi bilinmez.

Bursa'da yolda giderken burnuma çok güzel bir koku gelmişti.
Adamın biri tablada birşeyler satıyor.
Nedir bu dedim, kokoreç dedi, kokoreçi ilk defa orada görmüştüm.
Kokusu kendinden daha baskın olan belki de dünyada tek yiyecek kokoreç olsa gerek.
Zaman zaman bazı yerlerde tablada kokoreç satan görürdüm artık görmüyorum.
Demek o da ekonomi bombası yemiştir.

Velhasılı kelam, bu güzelim yiyeceklerin doğal hallerine artık ya ulaşamıyoruz, ya da yok olup gittiler.
Böyle giderse bu ülkenin yemek kültürü de bir yerlere gidecek herhalde.
Neyse aklıma bunlar geldi, daha çok var, var ama kendileri kalmış mı o da şüpheli.