Hayatımız,ifade edemediğimiz duyguları sırtlanmakla geçiyor.
Konuşmanın bir şeyi değiştirmeyeciğine bizi inandiran insanların varlığına susmakla...
Unutmadığımız geçmişin yükünü omuzlarımıza yük etmekle...
Bir yaşamalık hayatımız var.
Ona bile kendimizi sığdıramıyoruz.
Sevgisizlikten birbirimizi kırıyoruz, kırılıyoruz.
Böyle böyle tükenip gidiyor hayat...
Ve insan mütemmim cüzünden ayrı, yarım kalmışlar mezarlığına gömülüyor.
Bedelini tüm insanlık ödüyor .
-velevki-
