Nitelik mi? Nicelik mi?
-
Nitelikten çok niceliğe önem veriyoruz. Öyle değil mi? Bir insanı değerlendirirken, ilk
önce onun etiketine bakarız. Bazen maddiyatı bile ikinci sıraya koyarak. Nihayetinde
bir kağıt paçasıdır ama o kişinin bizlerde bırakacağı ilk intibadır.
Peki bu ne kadar doğrudur? İşte asıl sorun burada. Önemli olan etiket sahibi nicelikli
biri olmak değil. Sahip olunan niceliği taşıyabilecek nitelik sahibi olabilmektir.
Nicelik sahibi olabilmek için mi okuruz ? yoksa nitelik kazanmak için mi okuruz?
Okumak nedir? Acaba bu soruyu çözebildik mi?
Bütün hak dinlerde ortak olan okumaktır. Ve İslamiyetin ilk emri “oku”dur.“ İlim ilim
bilmektir. İlim kendin bilmektir. Sen kendini bilmezsin. Ya nice okumaktır. “Diyen
Yunus Emre gibi amacımız ilk önce kendimizi bilmemiz olmalıdır. İlimden asıl olan,
kişinin kendisini bilmesidir. Gerek sınavlarda, gerek iş başvurularında ne yazık ki
nitelikten çok niceliğe değer verilir. Hatta bir işi yapabilir ya da yapamaz şeklindeki
yargılarda hep kişinin niceliğiyle alakalıdır. Niceliğiniz yoksa peşinen kaybetmişsinizdir.
Ya da bunun tersi de mümkün niceliğiniz varsa birilerinin kendi çıkarı için sizi gözden
çıkaracağına da tanık olursunuz.
Peki nitelik mi? Nicelik mi? Sorularına ne cevap vermemiz gerekir? Nitelik olmazsa
niceliğin; nicelik olmazsa niteliğin, bir değeri olabilir mi?
Öyleyse şöyle diyebiliriz; nicelik nitelikle hayat bulur; nitelik nicelikle yer bulur. -
@Efruhte, içinde söyledi: Nitelik mi? Nicelik mi?
Önemli olan etiket sahibi nicelikli
biri olmak değil. Sahip olunan niceliği taşıyabilecek nitelik sahibi olabilmektir.Teorik olarak böyle ama yaşamda tersi yönde nitelik kazanıyor.
Artık insanların niteliğine, karakterine bakmıyorlar, makamına ve parasına bakıyorlar.
Karaktersiz, omurgasız olması artık kimseyi ilgilendirmiyor, çünkü toplumun kendisi nitelikten uzak yozlaşmış durumda.
Asıl soru şu olmalı, "niteliğe önem veren ve yaşamını ona göre idame ettiren toplumlara ne oldu da son zamanlarda nicelik aşkına(!) düştü?".
Bana göre artık toplum sorgulamıyor, okumuyor ve araştırmıyor.
Bunda en büyük pay herhalde ekonomi ve yaşam güvencesi tedirginliğidir.
