Yine bir savaş, yine bir istila, yine öldürme, katletme, işkenceler, tecavüzler...
İnsanlık tarihine baktımızda, buna benzer olayların benzerleri binlerce kez yaşanmış. Buna rağmen akıllandığımız pek söylenemez, çünkü hălă aynı yerde patinaj yapıyoruz. İnsanlık açısından bir gram ilerleme yok. Ben şahsen şaşırmıyorum artık, insanların birbirini boğazlamasına ve çoluk çocuk demeden önüne geleni yok etmesine. Üzücü olmasına üzücü ancak milletin derdi ölenlere üzülmek yerine ha bire karşı tarafı kötüleme gayretinde. Bu eylem bile başlı başına yüz kızartıcı.
Evet; bu yapılanlar ve yaşananlar tek kelimeyle vahşet, bu kesin. İnkar etmek, güzelleme yapmak veya savunmak anlamsız. Ki bunu yapmaya yeltendiğiniz vakit, insanlığınızı satmışsınız demek anlamına gelir.
Peki, insan denen kendini beğenmiş bu mahluk neden bu tip vahşetleri yapıyor?
Bence insanların içinde daima var olan hayvanlık (hayvanları tenzih ederim), fısatını bulunca, bu tip şeyleri yapmaktan zevk alıyor. Öyle ya savaş ortamında, kim kime dum duma gibi bir durum var. İçinizdeki tüm kötülükleri yapma olanağı sunuyor sizlere. Elinizde silah olunca, tanrı oynama imkanına kavuşuyorsunuz. Yani bir bakıma yaptığınız yanınıza kăr kalıyor. Sivillere yapılan kötülüklerin %99´u hep karanlıkta kalıyor. Bu pislikleri yapan askerlerlerin/lejyonerlerin çoğu, savaş bittikten sonra, hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam ediyorlar.
Evet; hepimizin içinde bir katil var aslında.
@kereste, avcı toplumlarda silahlar topluluğun yaşaması için diğer canlılara karşı kullanıldı; zamanla onun yarattığı güç ve toplumsal yer edinmenin farkı o silahların tüm canlılara doğrultulmasının zeminini hazırladı...Tüm savaşlara Hayır!
