Dünyanın dört bir yanından yaratılış mitleri...
-
@kereste , Çocukluğumuzda halamın eşi kerestecilik yapardı. Toprak damlarda kullanılmak üzere kavak ağaçlarını bazen evinin yanına yığardı. Biz de onların kabuklarını yolar emerdik, tadı çok güzeldir. Daha sonra aspirinin ham maddesi olduğunu öğrenecektim....
-
Arktik: İnuit´ler yeryüzünün bașlangıcı hakkında ne anlatıyorlar.
Atalarımız yeryüzünün olușumu hakkında çok șey anlattılar. Onlar, beyaz adamlar gibi kelimeleri çizgilerin içine saklayamıyorlardı. O zamanları yașanlar sadece anlatıyorlardı. Çok șeyleri anlatıyorlardı. Bu yüzden bilgisiz değiliz. Yașlı kadınlar öylesine boșuna konușmazlar ve biz onlara inanıyoruz: Yașlılıkta yalan yoktur.
O zamanlar; çok, çok önceleri, yeryüzü meydana gelmesi gerektiğinde, yukarıdan gökyüzünden așağıya doğru topraklar, kayalar ve tașlar düșmüștü. Ve sonra insanlar geldi. Küçük çocuklar yerden çıkıp geliyorlardı. Çalılıkların altında gözleri kapalı uzanıyorlardı ve huzursuzlanıyorlardı, çünkü emekliyemiyorlardı bile. Yiyeceklerini yerden elde ediyorlardı.
Bir erkek ve bir kadından bahsediliyor.
Ama nasıl?
Bu çok gizemli.
Ne zaman bir araya gelmișlerdi?
Ne zaman büyümüșlerdi?
Bilinmiyor.
Ama kadın, çocuk kiyafetleri dikti ve bașka yere gitti. Bir çocuk buluyor, onu giydiriyor ve onu eve getiriyordu.
Böylece insanlar çoğaldı. Güneși bilmiyorlardı. Karanlıkta yașıyorlardı. Sadece evde ıșıkları vardı. Ve insanlar çoğalmaya devam etti. Ve çok yașlandılar, çünkü ölüm yoktu.
Ve yeryüzünü doldurdular. İște o zaman yașlı bir kadın diğerlerine konuștu: "İkisini de istiyoruz, ıșık ve ölümü." Ve bunu söylediğini anda, bu böyle oldu. Ve ölümle beraber güneș, ay ve yıldızlar geldi. Çünkü insanlar ölünce, gökyüzüne yükseliyorlar ve parıldamaya bașlıyorlar. -
Hindistan: Rigveda´dan bir yaratılıș kasidesi
O zamanlar; olmak ve olmamak yoktu.
Hiçbir hava sahası yoktu, sema yoktu.
Yeryüzünü kim tutuyordu?
Onu kim kușatıyordu?
Derinlikteki su neydi?Ölüm var değildi, hayat da,
güneș de, ay da ve yıldızlar da var değildi.Ama sonra var olmaya bașladı.
Biri vardı. Nefes vardı.Karanlık daha yeryüzündeydi.
Kainat - kocaman bir șey.Korun gücüyle, hayat geldi, bir tohum geldi.
Saf dücüncenin dölleme arzusu ilk tohum oldu.Kalpleri arayıșta olan ilhamlı düșünürler,
var olmayı ve olmamayı birbirine bağladılar.Bir yukarısı vardı.
Bir iple ayrılmıș, bir de așağısı vardı.
Ama yukarıda vermek vardı, așağıda ise arzulamak.Düșünürler, olmamaya, var olmayı bağladılar.
Böylece ilk șeyler oluștu.
-
Doğu Afrika: Yoruba´ların dünya tasviri
Gökyüzünün efendisi Olorun en yașlı oğlu Obatala´ya gökyüzünden suların olduğu yere inmesini ve orada yeryüzünü yaratma görevini verir.
Bunun için ona göksel kum ve beș parmaklı tavuk verir. Obatala yola çıkar, ancak yolda Palmiye șarabı bulur, sarhoș olur ve uykuya kalır.
Bunu gören babası, yeryüzünü yaratma görevini, küçükçe olan oğlu Odudua´ya verir. Bu oğlu suların olduğu yere iner ve kumu denize saçar.
Beș parmaklı tavuğu kumun üzerine kor. Eșelemeye bașlayan tavuk böylece kumu dağıtır. Bu șekilde tepeler ve vadiler olușur.
Bunun olduğu yerde șimdi Yoruba´ların eski kutsal șehri olan Ife duruyor. Ama Odudua, Ife´nin ilk kralı olur.Gökyüzünün efendisinin oğlu olan Obatala uyanıp, kendisinin yerine küçük kardeșinin görevi tamamladığını görünce, sinirlenir.
Bu bir kavgaya yol açar ve bütün tanrılar taraf olur ve nihayet bir uzlașmayla sonuçlanır. Odudua´nın krallığı tescillenir.
Obatala ise her yaratılan insanı, babası Olorun´un onlara hayat nefesini üflemeden evvel, topraktan șekletme hakkını elde eder.
-
Iskandinavya: Voluspâ - Kuzey Cermen yaratılıș șarkısı
Eskiden dev Ymir geldiğinde çok soğuktu.
O zamanlar yeryüzü, yukardaki gök ve așağıdaki yer yoktu.
O zamanlar yer yukarıya doğru kalktı ve insanların diyarı Midgard meydana geldi.Yukarısı Asgard idi, Tanrı´ların diyarı.
Güney tarafından güneș gelmiști.
Onun sıcağı herșeyi doldurmuștu.
İnsanların diyarı yeșillendi.Tanrılar, Odin´in makamında konsey toplantısındaydılar.
Geceye ve gündüze isimlerini verdiler, sabahı ve öğle vaktini adlandırdılar.
Alaca karanlık ve akșamı tespit ettiler.
Şimdi ise zamanı ölçme vaktiydi.Ve ondan sonra insanları yarattılar.
Dișbudak ağacı Ask´tan erkek meydana geldi,
kara ağaç Embla´dan kadın meydana geldi.İnsanlarda henüz hayatın sıcaklığı yoktu.
Onlarda henüz ruh yoktu.Tanrı Lodur onlara kalp sıcaklığını verdi.
Ruhu ise tanrı Hömir verdi. -
Brezilya: Güneș ve ay yeryüzüne nasıl geldi?
En bașında bük ruh Mautsinim vardı.
Yalnızdı, kimse onunla yașamıyordu.Ne karısı ne de çocukları vardı.
Güneș ve ay da yoktu, gündüz ve gece de yoktu.Yalnızlıktan bıkmıș halde, kendisine bir midyeden bir kadın yarattı ve onunla evlendi.
İki çocukları vardı, ikisi de oğlandı, birisi açık tenli, diğeri koyu tenliydi.Koyu olan Kuat, güneș oldu. Açık tenli olan ay oldu.
Onlar gündüzü ve geceyi yeryüzüne getirdiler.Ve Mavutsinim yerdeki bütün yașamı uyandırdı.
Ölenler yüzünden insanların üzüldüklerini görünce, ormana gitti ve odun kesti.
Ondan ölüleri canlandıran bez olan Kuarupu yaptı.Ancak bazıları itaatsizdi ve büyük ruhu gizlice dinlemek için takip ediyorlardı.
İște o zaman Mautsinim öfkelendi ve ölülerin uyanmasını ebediyen engelledi. -
-
@kereste, içinde söyledi: Dünyanın dört bir yanından yaratılış mitleri...
Dünyadaki her şeyin başlangıcı ve en bașında neyin olduğu sorusu, her devirde ve her kültürde insanları hep meșgul etmiștir. Dünyanın her yerinde açıklama arayıșına gitmișlerdir ve yorumlarını mistik hikayelere ve sembollere aktarmıșlardır. Toplumlar, hem sprituel olarak hem de günlük yașamlarında, onları neyin etkilediğini ve belirlediğini mitlerinde anlatırlar.
Mitler, yeryüzünü resim ve sembollerle yorumlayan arkaik șiirler ve hikayelerdir. Tarihsel olarak belirlenemeyen bir ortamda bulunurlar ve olușması sezgi, ilham, rüya ve hayal gücüne dayanır.
Bilinen ve popüler olanları sırayla aktarmak istiyorum:
Mesopotamya: Sümerler´de yaradılıș
Gök tanrısı An gökyüzünü oluștururken,
Enlil yeryüzünü kurarken,
gökyüzü ve yeryüzü uzaklașırken,
insanlık olușurken,
okyanusların kralı Enki,
uzaklardan yeryüzüne yelkenliyle geliyordu.Ve Enki konușur:
"Ben An´ın oğluyum.
An kanunu ellerime koydu.
Ben gökyüzündeki ve yeryüzündeki belgeleri koruyorum.
Ben bütün diyarların babasıyım.
Ben bütün diyarların kulağıyım.
Ben adaleti babam An ile beraber koruyorum."Ve Enki konușur:
"Ben gökyüzüne yükseldim.
O zaman yukarıdan yağmur geldi.
Ben yeryüzüne eğildim.
O zaman tașarcasına așagıdan su geldi.
Ve herșey yeșillendi ve çiçeklendi.
Ben sabanı yarattım.
Ben arıkları açtım.
Ben tarladaki ekinin büyümesine izin verdim."Not: Sümerler MÖ 5000 yılında yazıyı yaymaya bașladılar. İnsanoğlunun en eski yazı sistemi olan çiviyazısı ile, insanoğlunun en eski yaratılıș mitini yazdılar.
Kaynak?
-
@kâfir-imam
Kullandıĝım kaynaklar yukarıda ve 1. baĝlantının içinde. -
@kereste, içinde söyledi: Dünyanın dört bir yanından yaratılış mitleri...
İlgisi olanlar için kullandıĝım kaynaklardan bazıları:
Teşekkürler bir yıl sonra da olsa kaynak paylaşmıştım çok faydası oluyor bana bu yazılarının
-
@kâfir-imam
Zamanında kaynakları eklemeyi unutmuşum. Tekrar aynı konuya iliştirmeye başlayınca eksik olduĝunu gördüm. -
@kereste, içinde söyledi: Dünyanın dört bir yanından yaratılış mitleri...
@kâfir-imam
Zamanında kaynakları eklemeyi unutmuşum. Tekrar aynı konuya iliştirmeye başlayınca eksik olduĝunu gördüm.Teşekkürler şimdi aklına gelmesi de iyi birşey
-
Batı ve Kuzey Doğu Afrika: Dogon kabilesinin yaratılış miti
Kadınların gökyüzündeki yıldızları topladığı ve onları çocuklarına verdikleri bir zaman vardı. Küçük toprak parçalarından yıldızları yapıp onları uzaya fırlatan, tek ve büyük tanrı Amma idi. Amma, ayrıca ayı ve güneşi de topraktan yaptı.
Güneş, kor haline gelene kadar ısıtılmış ve kırmızı bakırdan kalaylanmış bir tencere idi. Ay o kadar çok ısıtılmadı ve beyaz bakırdan kalaylandı.
Afrıkalılar güneşin ışıgĝndan ve Avrupalılar ayın ışığından gönderildiler.
Amma bir parça balçığı uzaya fırlattı. Orada kuzeyi yukarda, güneyi aşağıda, batıda ve doğuda kolları olan, uzanmış bir canlıyı andıran bir vücut meydana geldi. Yeryüzü düz bir şekilde yayılmış vaziyette onun sırtında duruyordu ve dişi idi.
Ortasında karınca yuvasını andıran cincel organı vardı. Kilitoris ise bir termit yuvasıydı. Amma yalnızdı ve bu dişi varlığı arzuluyordu. Yeryüzüne yaklaştığında, termit yuvası erkeksi bir şekilde yükseldi ve karınca yuvasının girişini kapattı.
Güçlü cinsel arzusunu gidermek için termit yuvasını darmadağın etti ve yeryüzüyle cinsel ilişkide bulundu.
Ancak Amma doğanın tabiatını termit yuvasını darmağın ederek bozduğu için, bu birleşmenin çocukları umduğu ikizler değildi, bilakis problemlerin sembolü olan çakal idi. Yine de Amma yeni eşiyle cinsel ilişkiye devam etti ve onu hayatın tohumu olan su ile doldurduktan sonra, yeryüzü uzun zamandır beklenen ikizleri doğurdu.
Vücutları baştan bele kadar insansı, aşağısı ise yılandı. İnsan gözleri gibi açık olan kırmızı yılan gözleri ve çatal dilleri vardı. Gevşek kolları vardı ve vücutları su ve bereketi temsil eden yeşil tüylerden kaplıydı.
Amma´nın bu Nummo adlı çocuklarda babalarının özü vardı ve onun yanına yukarıya gittiler. O, onlara bilmeleri gereken herşeyi öğretti.
İkizler, Amma´nın özü için muntazam bir kaptı. Yeryüzünün birincil yaşam kaynağı olan sudan doğmuş olup, bugüne kadar bütün karasularda bulunuyorlar; okyanustan tutun, insanların bir gıdım içtiği suya kadar.
-
Kuzey Sumatra´daki Batak kabilesinin miti
Mula Jadi Na Bolon ilk tanrıydı. O yukarı, orta ve aşağı yerin biçimine büründü. Bu biçim, evrenin üç bölümünü birbirine bağlayan bir yeryüzü ağacı şeklinde yeryüzünün merkezi olarak temsil ediliyordu.
Bir kuş bu yeryüzü ağacında yumurtlayınca üçlü ortaya çıkar. Batara Guru yukarıda, Soripada ortada ve Mangalabulan aşağıda hüküm sürer.
İnsansı varlıklar şu şekilde yeryüzüne gelirler: Batara Guru´nun kızı Sorbayati, Magalabulan´ın oğlu Raja Odap-Odap´la nişanlandırılır. Ama Raja Odap-Odap , Sorbayati´nin küçük kız kardeşi olan Si Boru Deak Prerujar´i beğenince, Sorbayati bir dans merasiminde evin damından aşağıya atlar. Cesedi bambu ve kamış olur.
Ancak Si Boru Deak Prerujar amfibimsi Raja Odap-Odap´ı istemiyordu ve sonunda orta yerin denizine kaçmayı başardı. Orada yılan Naga Podoha´nın sırtında yeryüzünü yarattı. Sonra Raja Odap-Odap insan şekline dönüşünce, onunla evlenmeye razı oldu.
Bu çift ilk insansı varlıklar olan Si Raja lhat Manisia ve Si Boru lhat Manisia adlı ikizleri yarattılar. Sayısız çocuklarından birisi Si Raja Batak´tı.
Batak´ların ilki.
-
Avusturalya: Aborjinlerin rüya zaman mitleri
Yukarısı gökyüzüydü ve așağısı yeryüzüydü.
Hiçkimse gökyüzünü ve yeryüzünü ve Altjira´yı yapmamıștı.
Varlardı ve varlar.Büyük gökyüzü, büyük yeryüzü , büyük ve bilge Altjira.
"Altjira, rüyada bize konuș!"Gökyüzü boștu ve orada sadece Altjira´nın bir tane kamp yeri vardı.
Yeryüzü boștu, üzerinde sadece tuzlu su vardı.Büyük Altjira´nın ayakları Emu kușuna benziyordu.
Saçları uzundu ve güneș kadını gibi sarıșındı ve omuzlarından sarkıyordu.Teni kırmızıydı, kırmızı papağanın tüyleri gibi.
Beyaz bir bant alnını süslüyordu ve orta yerini insan saçından bir kemer çevreliyordu.Altjira gökyüzünde dolașıyordu, çünkü burası kendi diyarıydı.
Altjira ağaçların altında yürüyordu, çünkü bunlar kendi diyarında yetișiyordu.Altjira insanları yarattı, bu yüzden onu kalbimizde tașıyoruz.
O insanları yarattı, ancak sonra onları göz önünden kaybetti.Sadece rüyada onunla konușabiliriz.
"Altjira, rüyada bize konuș!" -
Kuzey Amerika: Michigan gölü civarında yașayan Sioux kabilesinin yaradılıș miti
Bilinçlendiğinde, babamızın nerede oturduğu ve tam olarak ne olduğu meçhuldu.
Ağlamaya bașladı ve göz yașları çok aktı.
Ama fazla uzun düșünmedi, hiçbir șey görmüyordu ki ve hiçlik her yerde vardı.Nihayet oturduğu tahtından bir șey aldı ve ondan yeryüzünü yaptı.
Sonra tahtının altındaki yeryüzünü kendisinden uzaklaștırdı ve yarattığını incelediğinde, o dünyamıza benzedi.
Üzerinde hiç birșey yetișmiyordu ve tamamen çıplaktı.Rahat durmuyordu ve kendi ekseni etrafında dairesel bir șekilde dönüp duruyordu.
Aniden düșündü :"Bir șey yaparsam, rahat edecek."
Böylece onun için saçlar ve örtü yarattı. Yeryüzünde otları olușturmak için tahtından bitkileri aldı ve onları yeryüzüne doğru gönderdi.Bunu yaptı ve yarattığını izledi. Bu ise hâlâ rahat durmuyordu ve hareket etmeye devam ediyordu.
"Bu yoldan bir kere daha deneyeceğim." diye düșündü.
Bir ağaç aldı ve yeryüzüne doğru gönderdi ve yarattığını yine izlediğinde, o hâlâ dairesel dönüyordu.Böylece 4 adam (kardeș) gönderdi; birini doğuya, birini batıya, birini güneye ve birini de kuzeye yerleștirdi.
Ve yarattığına yine bir baktı. Bu hâlen dönüyordu.
"Belki șu eylemden sonra duracak." diye düșündü.
Bunun üzerine su ruhları denilen varlıkları yarattı ve yeryüzünün altındaki yeri onlara tahsis etti.Bu nedenle onlara son ada deniyor.
Ardından bir diși ruhunu parçalayıp yeryüzünün her yerine dağıttı; onlardan tașlar oluștu.
Nihayet yarattığına doğru așağıya baktı ve sonunda dünyanın durduğunu farketti. -
Daha sırada sayısız mitler, efsaneler olmasına rağmen konuyu toparlayıp özet geçmek istiyorum. Belki birgün diĝer mitleri de yazarım. Mesela Asya ve Uzak Doĝu kökenli mitler içerik bakımından çok zengindir ve onlara henüz pek deĝinmedim.
Ancak korkarım ki günümüzün gençlerinin bu tür bilgilere olan ilgisi yok denecek kadar. Keza dindarlar için de aynısı söylenebilir; onlar da içine doĝdukları dinin ve kültürün dışına çıkma cesaretini gösteremiyorlar. Bu nedenle diĝer dinlere, mitlerine ve ritüellerine olan merakları pek yok. Ayrıca kutsal kitapların önemli bir bölümünü oluşturan mitlerin insan ürünü olduĝunu görmezden geliyorlar.
Dört bölümden oluşan özeti sırayla buraya iliştireceĝim:
- Yaratılış mitleri
- İlk varlık ve yaratılış
- İnsanın yaratılışı
- Yaratıcıya olan bağlantı
-
1. Yaratılış mitleri
Yaratılış mitlerinin dünyanın her diyarında, her kültürde ve her dinde olduğu, hepimizin malumu. Bu mitler yeryüzünün ve insanın yaratılışından bahseder. İlginç olan, dünyanın neresinde olursanız olun, yaratılış mitlerinin benzer motifleri içinde barındırıyor olması. Neredeyse her yerde kudretli bir varlık, kaostan veya hiçlikten bir kăinat yaratıyor.
Bilinen en eski yazılı yaratılış miti Sümer çivi yazıtlarında mevcuttur. Yaratılışın ilk anına Mısırlılar "Nun", Druidler "Arweyyn" derken, Budistler "boşluk", Lakota kızılderilileri "Hanhepi" der. Diğer kültürler, ilk anı ve başlangıcı karanlığa bandırılmış su veya sınırlandırılması mümkün olmayan biçimsiz bir kütle olarak tanımlarlar. Bu ilk kaosta yaratılış için gereken tüm ham maddeler bulunmaktadır. Japon mitlerine göre ilk başlarda yeryüzü ile gökyüzü (Izanagi ve Izanami) bir bütündü. Beraberce içinde tohumu barından ve bir yumurtaya benzeyen kaosu oluşturuyordu. O vakit erkeklik ve dişilik prensibi yoktu; başlangıç mükemmel bir birlikten meydana geliyordu.
Başlangıçtaki birliğin kırılması, yani yeryüzünün ve gökyüzünün birbirinden ayrılması, yaratılışın ilk perdesini oluşturur. Yumurta biçimindeki ilk an Çin´de, Hindistan´da, Endonezya´da, Polnezya´ya ve Afrika´daki mitlerde de bulunur. Sibirya ve Endonezya mitlerinde ise bir kuş biçiminde olan ulvi bir varlık sonradan yeryüzünün oluştuğu ilk sulara bir yumurta bırakmaktadır.
-
2. İlk varlık ve yaratılış
Mitlerde bahsi geçen ilk varlık çoğunlukla hep var ve bazen hiçlikten yükseliyor. Bir düzeni, bir kainatı, insanların sonradan yaşayacağı ve hayat yolunda ilerleyeceğı yeryüzünü yaratıyor.
Yaratıcı tanrı bazı yerlerde üçlü sahsiyet (Trimurti) olarak ortaya çıkar. Hindistan kökenli Rigveda´da bu üçlü sahsiyetin isimleri Brahma(Yaratıcı), Vishnu (Koruyucu) ve Shiva(Yok edici) olarak bilinir.
Söz veyahut sözün titreşimleri ile yaratılış da birçok kültürlerde karşımıza çıkar. Yuhanna İncilinde söyle yazar: "İlk anda söz vardı ve söz tanrının yanında idi ve tanrı söz idi. Her şey söz sayesinde meydana geldi. ......".
Sözü söyleyen, Tahiti´de Ta´aroa, Yeni Zelanda´lı Maori´lerde Io şöyle der: "Karanlık, ışıkla dolsun" ve ışık gözükür. "Işık, karanlığa bürünsün" ve ışık ile karanlık birbirini sarmalar.
Çoğu kere yaratıcı tanrının hep orada olduğundan ve çevresinin ise boş ve karanlık olduğundan bahsedilir. Etrafında hiçbir şey yoktur veya herşeyin olduğu ancak biçimsiz ve ışıksız bir hiçliğin, boşluğun tarifi yapılır. Bu boşluk bu nedenle karanlık olarak da adlandırılır. Varlığın bütün temeli ona atfedilir. Boşluktan ışık yaratılır.
Birçok yaratılış mitleri aynı zamanda yaratılış türküleridir. Kuzey Avrupa kökenli Völuspá, Edda şarkılarından tutun Güney Amerikalı Guarani kızılderililerin türkülerine kadar hemen her diyarda karşımıza çıkmışlardır.
-
3. İnsanın yaratılışı
Yaratılan insan sık sık topraktan biçimlendirilir ve yaratıcının nefesiyle canlandırılır.
Bu eylem İncil de şöyle geçer: "Jahwe, toprağın tozundan insanı oluşturdu ve hayat nefesini onun burnuna soludu; o, bu şekilde canlı bir mahluka dönüştü."
İslamın kutsal kitabında: "O ki, .... İnsanı yaratmaya da çamurdan başladı.... Sonra onu şekillendirip ona ruhundan üfledi. ..."
Qumran yazıtlarında şöyle denir: "Ve O, Adem´i ve eşini yarattı, nefesiyle onu ayağa kaldırdı."
Kuzeydoğu Sibiryadaki Chukch´lular (maalesef Türkçesini bilmiyorum) şu şekilde bilir: "Yaratıcılar ellerine avuç dolusu toprağı alıp ona üflediler ve onu ot saçlı insanlara dönüştürdüler."
Benzerlerini Yeni Zelandalı Maori´lerde, Nijeryanın Güneybatısında yaşayan Yoruba´larda, Aztek´lerde, Arizonalı Hopi´lerde görmek mümkün.
Afrikalı Suaheli kabilesinin yaratılış mitine göre yaratılmış olan insani mahluk, söylenen söz sayesinde hayata gözlerini açar.
Yaratılış mitlerindeki yaratıcı tanrı, topraktan yaratılan insana akıl ve ruh verir. Winnebago kızılderililerine göre yaratıcı tanrı insana sırasıyla akıl, dil ve ruh verir. Ama ona nefesini üfledikten sonra o konuşabilmeye başlar.
Hopi´lerde çamurdan biçimlendirilen vücut, yaratılış şarkısı sayesinde hayat bulur.
Aztek´lerde insan, mısır ve tanrının kanından yaratılır ve burada da onu canlandırmak için ona nefes üflenir. Guetamala´daki Maya´larda da insan mısırdan yaratılır.
