Peki ama o zaman akla bir soru geliyor. Laikliği benimseyen ve destekleyen dindarlar bunu göremiyorlar mı? Şimdi bu soruyu yanıtlayalım:

Bir kere laikliğin tanımında dinsizlik yok. Sistem uygulanırken insanların dinsiz olmaları diye bir şart da yok. O halde görünürde laiklik dinsizliktir diye bir done yok.

Laikliğin derin analizde dinsizlik çıkacağı sadece bir yorumdur, kimseyi bağlamaz. Bu yoruma katılmayıp "öyle bir şey yok, ben dindarım ve de laikim, senin yorumunu ben yalanlıyorum" derse yok illa sen de dinden çıkmışsın diye üzerine gidilecek değil elbette artık! Bunu radikal dinciler yapar ancak.

Hiç bir deist de ateist de "madem laikliği kabul ettin namaz kılmak oruç tutmak yok, yasak" diyecek hali yoktur. Böyle bir dayatma en temel insan haklarından olan inanç özgürlüğüne terstir.

Deizm zaten laisizmin kaynağı da, ateistlerin de inanç özgürlüğüne saygı duyacakları, laisizmi benimseyecekleri konusunu geçmiş Marksist temelde kurulmuş devlet deneyimleri gölgeliyor. Marksizm kuşkusuz ekonomik bir tezdir, dini değildir ama dine de sömürünün aracı olarak tavır alır.

Stalin, Mao gibi liderlerin ve Pol Pot gibi yöneticilerin dine karşı aldıkları yasaklayıcı tavır siyasi olduğu halde ateizme mâlediliyor. Tabii alakası yok. Ateizm Marksizmin malı kesinlikle değildir. Marksizm ekonomik bir tezdir, temeli budur. Ateizm temelinde kurulmamıştır.

Şunu iyi bilelim: Cehalet baş tacı edilerek, her türlü cahilliğe sınırsız prim verilerek bilime karşı savaş açılmıştır. Bilim insanlarına gerekirse öldürerek savaş açılmıştır. Bilim etkisiz kılınarak cehaletin ön plana geçmesinin kalıcı olmanın tek yolu olduğu düşüncesi ile hareket edilmektedir. Bunu sadece sağlık alanında değil, her alanda görüyoruz. Aydınlara karşı bir savaş açılmış, bir çok aydın öldürülmüş, bir çok gerçekleri yazan gazeteci hapislere doldurulmuştur.

Bu cehaletin bilime karşı açtığı bir savaştır ve doktorlara şiddet bunun sadece bir parçasıdır. Doktorlar melaike elbette değildir. Her şeyin, her sistemin düzgün çalışmasını, suistimal edilmemesini sağlamak hükümetin görevidir. Yoksa kötüye kullanılmayacak hiç bir şey yok, buna bilim de elbette dahil.

Bizzat dini çıkarlarına alet eden kişiler bilimin veya başka şeyin çıkara alet edilmesine engel olamazlar.

Hiçbir şey eski gibi olmayacak denildiğinde buna dair bir umut kapısı aralanmış olur; oysa ki, hiçbir şey eskisi zaten olamaz, lakin bu iradenin altında yatan şey var-olana dair eleştirinin gerçek bir karşılığının bulması, bir hesaplaşma, bir ödeşme, -helalleşme asla değil- düşüncesini çağrıştırır; bunu somut ortaya koymak yerine oyalamacı bir gizemle, sözüm ona bir taktikle müphemleştirmek iradesi teslim alınmak istenenin iradesini asla etkilemeyecektir; ve fakat taktisyenlerin kaybına neden olacaktır; ya şimdi ya da hiç diye bir söz var, ehveni-şerle, doğru olmasa da vicdanım sızlayarak hukuksuzluk yapıyorum, ya da yapılmasına icazet veriyorum demekle olmaz; eğri oturan doğru konuşamaz! İdi bese!(*)

Yasalar ülke coğrafyalarında eşit uygulanırlar; ABD gibi eyalet sistemli normatif düzenlemelerde eyalet yasalarının farklılaşması normal kabul edilebilir, lakin eyalet sistemi olmayan bir ülkede yasanın A kentinde farklı B kentinde farklı uygulanması hukuk devleti ile bağdaşmaz; hukuk devleti normatif ayrımcılık yapma lüksüne sahip değildir,

Yasalar ayrıca A şahsına ayrı B şahsına ayrı da uygulanamaz; böylesi bir durum ırk, dil, din, cinsiyet vs pozitif bir ayrımcılık temeline dayanır ki hukukla bağdaşmaz; o zaman ne yapmalı?

.../
(*) idi bese: artık yeter!