efelsefe

Adalet talebi 29 yıldır sürüyor: Cumartesi Anneleri'nden 1000. hafta eylemi.

https://www.birgun.net/haber/adalet-talebi-29-yildir-suruyor-cumartesi-anneleri-nden-1000-hafta-eylemi-532274

@kâfir-imam Kadın hakları dedikleri zımbırtı bir toplum mühendisliği aracından başka bir şey değil. Toplumu sapıklaştırmak istiyorlar.
21 yıllık evli bir adam üç çocuğu da kendinden çıkmamasına rağmen nafaka ödemek zorunda bırakılıyor.
Haber

Peki ama o zaman akla bir soru geliyor. Laikliği benimseyen ve destekleyen dindarlar bunu göremiyorlar mı? Şimdi bu soruyu yanıtlayalım:

Bir kere laikliğin tanımında dinsizlik yok. Sistem uygulanırken insanların dinsiz olmaları diye bir şart da yok. O halde görünürde laiklik dinsizliktir diye bir done yok.

Laikliğin derin analizde dinsizlik çıkacağı sadece bir yorumdur, kimseyi bağlamaz. Bu yoruma katılmayıp "öyle bir şey yok, ben dindarım ve de laikim, senin yorumunu ben yalanlıyorum" derse yok illa sen de dinden çıkmışsın diye üzerine gidilecek değil elbette artık! Bunu radikal dinciler yapar ancak.

Hiç bir deist de ateist de "madem laikliği kabul ettin namaz kılmak oruç tutmak yok, yasak" diyecek hali yoktur. Böyle bir dayatma en temel insan haklarından olan inanç özgürlüğüne terstir.

Deizm zaten laisizmin kaynağı da, ateistlerin de inanç özgürlüğüne saygı duyacakları, laisizmi benimseyecekleri konusunu geçmiş Marksist temelde kurulmuş devlet deneyimleri gölgeliyor. Marksizm kuşkusuz ekonomik bir tezdir, dini değildir ama dine de sömürünün aracı olarak tavır alır.

Stalin, Mao gibi liderlerin ve Pol Pot gibi yöneticilerin dine karşı aldıkları yasaklayıcı tavır siyasi olduğu halde ateizme mâlediliyor. Tabii alakası yok. Ateizm Marksizmin malı kesinlikle değildir. Marksizm ekonomik bir tezdir, temeli budur. Ateizm temelinde kurulmamıştır.

Hrist dininin başarısı, şeriat barındırmamasında yatıyor. Hrist dininde şeriat yoktur. Elinde şeriat silahı olmadan engizisyonlar psikoposlara Papa'ya çok da fazla güç vermeyi sürdürememiş, din egemenliğini yıkmak Batı için çok zor olsa da olanaksız olmamıştır.

Şeriatı olan dinlerde ise bunu yok etmeden dinden özgür olmak mümkün değildir. Yehud dini de hem de çok katı şeriata sahip. Onlar nasıl yaptı da İslam'da yapılamıyor?

Bunun yanıtı şu: Yahudiler şeriatı lağvetmediler ama folklorik bir düzeye indirgediler. İşte başına bir kippa tak, Cumartesi asansöre binme merdiveni çık tamam. Senden iyi Yahudi yok. Bu indirgeme ile şeriattan kurtuldular.

Yahudilerin karakteri buna uygundur. Çünkü sorgulayıcı yapıya sahiptirler, körü körüne itaat etmezler. Tanrıyı apaçık göstermezsen asla iman etmeyiz ve sen rabbinle birlikte git savaş biz burada oturacağız demeleri tarihe geçmiş ünlü söylemler.

Böyle körü körüne itaat etmeyen insanlar şeriatı savsaklamayı da başarır. Şeriat tabii biat, körü körüne itaat olduğu için bununla köleden başka bir şey olunamaz.

Hiçbir şey eski gibi olmayacak denildiğinde buna dair bir umut kapısı aralanmış olur; oysa ki, hiçbir şey eskisi zaten olamaz, lakin bu iradenin altında yatan şey var-olana dair eleştirinin gerçek bir karşılığının bulması, bir hesaplaşma, bir ödeşme, -helalleşme asla değil- düşüncesini çağrıştırır; bunu somut ortaya koymak yerine oyalamacı bir gizemle, sözüm ona bir taktikle müphemleştirmek iradesi teslim alınmak istenenin iradesini asla etkilemeyecektir; ve fakat taktisyenlerin kaybına neden olacaktır; ya şimdi ya da hiç diye bir söz var, ehveni-şerle, doğru olmasa da vicdanım sızlayarak hukuksuzluk yapıyorum, ya da yapılmasına icazet veriyorum demekle olmaz; eğri oturan doğru konuşamaz! İdi bese!(*)

Yasalar ülke coğrafyalarında eşit uygulanırlar; ABD gibi eyalet sistemli normatif düzenlemelerde eyalet yasalarının farklılaşması normal kabul edilebilir, lakin eyalet sistemi olmayan bir ülkede yasanın A kentinde farklı B kentinde farklı uygulanması hukuk devleti ile bağdaşmaz; hukuk devleti normatif ayrımcılık yapma lüksüne sahip değildir,

Yasalar ayrıca A şahsına ayrı B şahsına ayrı da uygulanamaz; böylesi bir durum ırk, dil, din, cinsiyet vs pozitif bir ayrımcılık temeline dayanır ki hukukla bağdaşmaz; o zaman ne yapmalı?

.../
(*) idi bese: artık yeter!