Parsilik

[phi]

Henüz İslam öncesi dönemde bazı Zerdüştilerin Hindistan’ın batı bölgelerine yerleşmiş oldukları bilinse de Parsi geleneği Hindistan’a göçle ilgili bir tek olay üzerinde durur. 1600’de Parsi rahip Bahman tarafından yazılan Kıssa i Sancan’a göre, Müslümanların İran’ı fethi üzerine yaklaşık 100 yıl dağlarda saklanmış olan Zerdüştiler, daha sonra İran körfezini geçerek Hindistan’ın batı sahilinde bulunan Gujerat’a gelmiş ve buradaki yöneticilerin, dinsel inançlarını açıklamak, silah taşımamak, yerel Hint elbiseleri giymek ve evlilik törenlerini akşamları yapmak şartlarını kabul ederek yerleşmişlerdir.

Yeni yerleşim bölgelerinde Fars kökenli olanlar anlamında Parsîler (Parsîk) olarak tanınan Zerdüştiler, zamanla yerel kültür ve geleneklerden etkilendiler. Bunlardan birisi Gujerati dilinin anadil olarak kullanılmaya başlanması, bir diğeri ise Hint giyim ve kuşamının adapte edilmesidir. Her ne kadar ibadetler esnasında hâlâ beyaz elbiseler kullanmayı sürdürseler de günlük yaşamda Hint elbiseleri giymeye başlamışlardır. Ayrıca Hindu geleneğinin bir etkisi olarak, sığır kurbanını terk etmişler; bunun yerine keçi kurbanı geleneğini sürdürmüşlerdir. Bundan başka yine muhtemelen Hint geleneğinin etkisiyle kuzenlerin birbirleriyle evlenmelerine yasaklama getirilmiştir.

18. yüzyılda kaleme alınan Kıssa i Zarduştan i Hindustân’a göre, Gujerat Parsi toplumu zamanla farklı yerleşim merkezlerinde müstakil cemaatler halinde gelişmiş ve öylelikle her biri bir rahip grubunun idaresi altında olan 5 ana bölgeye ayrılmıştır: Sancaralar, Bhagaryanlar, Godavralar, Bharuchalar ve Khambattalar.

Zerdüştilik uzun tarihi içerisinde farklı değişim ve dönüşümlere maruz kalmıştır. Bu bağlamda Zerdüşti teoloji yeknesak bir yapı arz etmemiştir. Buna karşın ahlaki durumlarla ilgili olarak geliştirilen iyi söz, iyi düşünce ve iyi eylemden oluşan üçlü etik prensipler sürekliliğini Zerdüşti tarihi boyunca sürdürmüştür. Günümüzde Parsiler ve Zerdüştiler olmak üzere iki büyük gruptan müteşekkil olan bu dini gelenek, fiili olarak milli bir dini yapılanma görüntüsü vermektedir. Cemaate dışarıdan bir giriş söz konusu değildir ve rahiplik babadan oğula geçerek devam etmektedir. Zerdüştiler kutsal metinleri Avesta’nın bir bölümü olan Gathalar’ın Zerdüşt’ün kendi ilahileri olduğunu kabul etmektedirler. Günlük ibadetlerini ve diğer törenlerini ateşin huzurunda gerçekleştiren Zerdüştiler için tek eşlilik esas kabul edilmiştir.