Gece tutsak
Şekilsiz bir karanlık
Dil de tutsak
Umarsız ve kimsesiz.
Yürek ağır
Gecenin karanlığında
Umarsız ve
Çaresiz.
Sarı şalım
Yüreğimin umarı ve
Tarihimin anlamı.
Kimse yok
Yek başınayım
Yok-sun.
Gece
Bana ait,
Gecem....
19.10.2019
Uzundu bu 
bir gül
bir diken
bir de
seni sevdim yaşarken;
gül kurudu,
diken hala canımda,
sen terkettin;
terketmedi sevdan...
Bir ben miyim
Dil ucumda bir tomar küfür
Tükürsem olmuyor
Yutkunsam hiç,
Anlıyor musun?
Bir ayna gerisindeyim
Yarı kırık bedenim
Bu, ben miyim
Görüyor musun?
Uçurum kenarında düşlerim,
Uyku mahmuru
Köz ile yıkanmış
Duru, şeffaf ve ikirciksiz
Biliyor musun?
Anlıyor,
Görüyor,
Biliyorsun,
Bir ben miyim?
2 Nisan 2018 /Akarca
Bir adım attı
Ardına bakmadan
Sonra bir adım daha
Geçmişi
bırakarak ardından,
Uzak, çok uzak
Parmak ucu kadar
Buz keser ilkbahar,
Adım adım
Sessiz ve çorak
Unutmadan
Bir adım ile başlar
İkincisi kaçınılmaz
Beş adımda bitmez
Adımların sesi
Kendine yazar...
22 mayıs 2019
Buz mavisi
El ayak çekilmiş
Yaşanır bir zemheri ayazı
Sis pus ağustosta
Dünyayı kurtaracak güzellik
Bir tutam sevgi
Donmuş kabında;
Ha açtı açacak derken
Yitik yaşanılan yıllar gibi
Dem tutar kuytularda
Uçurtma kopar ipinden
Bir çocuk haykırır
Dört duvar arasından
Vurmasınlar!....
Taşları yontarak akan
Soğuk bir ırmağa
Düşen çiçek
Bulur yolunu...
Ne gök ne ay ne de yıldızlar
Geceyi okşamadılar
Buz mavisi görünüp
Kayboldular....
An gibi şiirsel
Gömülü bir mühür
Kadim salınır ırmakta
Panzehri ins
Keşfedilmemiş cevher
Bulanır balçığa
Bir mühür
Bir ins
Bir el
Sarılır çınara
Gün ağır
Gece sağır
Çığlık atar
Bana ne
Susmak isterken çoğunluk
Konuşmak ne ki,
Susmak en derin
En içten
Ve öykünmeden
Konuşsun çoğunluk
Bir diğerini çekiştirerek
Uyusun
Kime ne
Yer senin
Alan senin
Söz senin
Bana ne
SOKAKLAR ARTIK BENİM
Ben,
sokakların çocuğuyum
soğuk ve karanlık gecenin koynunda uyuyan,
evim, sığınağım, yorganım
çöp diye attığınız kartondur;
kim bilir içinden
ne tür oyuncaklar,
--------yiyecekler,
----------giysilerin çıktığı kartonlar;
------------------------------kucaklar beni ve ben
-----------------------------------asla minnet etmem.
Gece olduğunda
loş ışıkları izlerim,
perdeler bir bir kapanır yüzüme,
oysa içeri sızan ben değilim ki!?
İçeriye kapadığınız ışık huzmesi,
doymak bilmeyen açlığınız ve kibrinizdir;
----------------------------------------------öyle ya,
bir zamanlar
aynı sizin gibi,
sırça köşklerinde mutlu ve mesut
sevişen insanlar doğurmuştu beni;
sonrasında bir gün
---------------tarih bilmem sizin gibi
nasıl olduysa
sokakta buldum kendimi;
-------------------------------kibir taşıyamam,
----------------------------------lanetlenmiş gibi.....
Bazı geceleri
mağaza pencerelerinden
televizyon izlerim;
----hani çocukar için çekilmiş olanları değil,
kocaman-kocaman kadınların, erkeklerin boy gösterdiği,
çocuğu,
---------derken acaba ben miyim diye sorguladığım
koruyup, koladığından dem vuran;
---------gözlerim mi bana yabancı, kulaklarım mı hain
---------yoksa sözler mi ikircikli
bakarım da
----giyim o biçim,
-------yanaklar al-al
yaralanır solgun benzim,
işte o zaman
utanırım, sıklılırım
gizlenmek isterim;
----------------ellerim çok mu kirli?!
------------------doğarken de böyle miydi?
-------------------boş ver de uzak dur, bulaşmasın!....
Kent-imin
------inizin sokaklarında
bolca köpek ve kedi dolaşır;
------------------------bilirsiniz
eğlence olsun diye,
vakit geçsin diye
gün boyu takip ettiğim olur;
onlar için köşe bucak koyduğunuz su ve yiyecekleri gördükçe
mutlu olur ve içim ısınır;
kıskandım sanılmasın,
bir oyuncak,
----------bir tas aş,
------------bir hırka
---------------çok mu görülür bana?!
Fiyakasından geçilmez
bilmez müsvedde olduğunu
merhametli bir dille yaklaşır bana
cinsiyetsiz, üryan bedenimde
tatmin etmek için çirkin emellerini,
uzaklaşırım.
Ellerim bak çok kirli
----------adeta mikrop yuvası
-----------------korona dan da beter
-------------------uzak dur, bulaşmasın
-------------------------------------------ki;
sokaklar atık benim!...
16 Nisan 2020
/ Akarca
Bir baykuş
Kör karanlığı
Selamlıyor,
Sanki unutulan
Bir şey varmış,
Unutma der gibi,
Bir baykuş
Kör sağır dilsiz
Ama endişeli.
UNUTTUK İŞTE
Unuttuk toprağı eşeleyen parmaklarımızı
yamalı, yırtık-dökük şalvarımızı
yitip giden, göçüp giden bir gecede
yok hükmünde sanki, hiç yaşanılmamış gibi...
Kısa dalgasında radyonun
başında kümelenmiş endişe içindekileri,
unuttuk toprağın rahminden yeşereni;
önümüzde bilinmez bir gelecek
düşlerimizde çöreklenmiş yalanı bilmeden
unuttuk ütopyaların güzelliğini...
Sevgi kucağımızdan alındı
________________şimdi öksüz,
emeği-emeğe katarak onurlu dayanışmayı,
devrimlerle çoğalan ruhumuzu, çocukluğumuzu
ekmek arası kaldırımlarda unuttuk...
Umudun kırıldığı yerde
ayrık otu geldi kuruldu baş-köşeye,
eşitlikten azade anlamsız kalırken özgürlük,
afilli dünyanın caf-cafı
sanki hiç mi hiç değişmeyecek, ebedi, dün gibi
kandık/kandırıldık, baş eğdik...
Eğilmemeyi unuttuk işte!....
22.02.2022/Akarca
LİLİTH/121
Ve Lilith,
dünya çocukları
bir kayalık üstünde birikmiş ve
el-ele vererek
zamana koşut
farklı dillerde
ortak bir şarkı söylüyorlar;
“uçurtmaları artık özgür bırakın,
çocuklar babasız kalmasın,
analar sür-git ağlayacağına
silahları susturun!.”
ve sesleri
çocuksu, coşkulu
engel tanımadan
taştan taşa çarparak
yankı buluyor,
özgür,gürrr, rürr,
kalmasın, sııın,sıın,sın
susturun,ruunn,ruun,run...
sağır mı ki kulaklar duymuyor,
kör mü ki gözler görmez
dil hep bildik mi?
Lilith,
yeni bir şey
yeni bir şey olmayacak mı?
Kaç bin yıl geçti biliyor musun
sayabilene aşk olsun derim,
benim çetelem şaşalı çok zaman oldu
yer zamana
zaman mekan karıştı;
arzular aynı mı,
ya da istekler,
ve bunların tümü
sığabilir mi
aynı kefeye
ve Lilith,
kefe aynı mı?
8 Nisan 2020/ Akarca
Göçmeye zorlanmış ve yalnızdılar/
ufuk çizgisine ayak basmış/
un ufak kırılmıştılar/bir can öteye/
tel örgülere takılmıştılar/
lime lime bedenler/
yorganı olmayan düşler/
isimsiz geçip gitmiştiler...
KİM DEMİŞ
Es kavak yeli
en ince yerimden
ayır bedenimi ruhumdan
ki bileyim kim olduğumu...
Nice zamandır savruldum
salkım söğüt gibi
iki büklüm;
ayaklarım isyanda
dermansızım, an senin...
Es kavak yeli
bağrıma doğru es
süpür ikircikli yanımı
ve al götür toprağına;
sürgünüm ellerinde...
Es kavak yel es
doğudan, batıdan
kuzeyden güneyden es
asla unutma beşinci yönü
kimliksiz kalmasın cesedim...
Kırağı çaldığı vakit
gün ağardığında
güneşin anlacında parçalanan
yıkık gecenin koynundaki
uyuyan bir çocuk gibi
al götür
ve unuttur beni...
Kim demiş yaşadığımı!?
14 Nisan 2022/Akarca
DENİZ
İnceden bir sızıdır
kalır yüreğin derinliğinde
çocuk gözleri iz-bırakır
bütün geleceğe
Susar zaman
an yırtılır
urgan küser
burkulan efsanesine
Çarpar zincir
taş sallanır
prangadan öteye
bir ıslık havalanır
yıldız olup çakılır
gök-derinliğe
Maviye çalar gece
DENİZ mavisine
kuşatır kuşatanları
bağlı elleriyle
Saklar gün sıcak öfkeyi
masum yürekte
_______doğurur toprak
____________düşe değer
________________göz bilenir
_______her solukta
____________kükrer DENİZ
Küçüksu,
30/31 Temmuz
½ Ağustos 2008
ne-zaman
