Alt kategoriler

• ---

• Felsefe Tarihi

  87 Konu

  122 İleti

  P

  Modernizm ve postmodernizm, özellikle sanat, edebiyat, mimarlık ve felsefe alanlarında iki farklı düşünce ve ifade biçimini temsil eder. İşte bu iki akım arasındaki bazı temel farklılıklar:

  Zaman Dönemi:

  Modernizm: 19. yüzyılın sonlarına doğru başlamış ve 20. yüzyılın ortalarına kadar sürmüştür. Sanat ve kültür alanında yenilik ve ilerleme arayışıyla karakterizedir. Postmodernizm: 20. yüzyılın ortalarından itibaren ortaya çıkmış ve 21. yüzyıla kadar devam etmiştir. Modernizm sonrası bir yanıt olarak şekillenmiştir.

  Temel Özellikler:

  Modernizm: Kesinlik, nesnellik ve evrensel doğrular arayışı ön plandadır. İleriye dönük ve yenilikçi bir yaklaşım sergiler. Sanatçılar, toplumun ve kültürün geleceği için yeni yollar keşfetmeye çalışır. Postmodernizm: Belirsizlik, çok seslilik ve görecelilik vurgulanır. Kesin anlamlar ve evrensel değerler reddedilir. Metinlerarası ilişkiler, parodi ve ironi gibi teknikler sıklıkla kullanılır.

  Kültürel Yaklaşımlar:

  Modernizm: Genellikle Batı'nın ilerici ve öncü fikirlerine dayanır. Endüstrileşme ve bilimsel gelişmelere paralel bir şekilde kültürel bir dönüşüm hedefler. Postmodernizm: Kültürel bağlamda daha açıktır; çoğulculuk, kimlik siyaseti ve farklı kültürlerin bir arada var olmasını kabul eder. Serbest ve eklektik bir yaklaşımı benimsediği için çeşitli kültürel formları bir araya getirir.

  Sanat ve Estetik:

  Modernizm: Sanatın kendine özgü bir dili olduğunu savunur, soyutlama ve form üzerine yoğunlaşır. Yüksek sanat ile popüler kültür arasında keskin bir ayrım yapar. Postmodernizm: Yüksek ve düşük sanat ayrımını sorgular. Sanatın başka sanatlarla diyalog kurmasını, referanslar vermesini ve ironi kullanmasını öne çıkarır.

  Anlam ve Dil:

  Modernizm: Anlam arayışı içinde olan, dili net ve belirgin kullanmaya çalışan bir yaklaşım benimser. Anlamın önemli ve bulunabilir olduğunu savunur. Postmodernizm: Anlamın kaygan olduğunu, dilin sınırlarını zorlayarak anlamın değişebileceğini, çoklu yorumlara açık olduğunu vurgular. Anlamın inşa edildiğini ve süreksiz olduğunu savunur.

  Öz ve Kimlik:

  Modernizm: Bireyin özüne ve aracısız ifadesine önem verir. Bireylerin evrensel insan deneyimi içinde yer aldığını savunur. Postmodernizm: Kimliklerin çok katmanlı ve toplumsal yapılarla şekillendiğini savunur. Bireylerin özlerinin sabit olmadığını, zamanla ve bağlamla değişebileceğini belirtir.

  Bu farklılıklar, modernizm ve postmodernizm arasındaki temel çerçeveyi oluşturur. Her iki akım da kendi içinde çok çeşitli alt gruplara sahiptir ve bu gruplar da farklı yönlerden incelenebilir.

• Felsefe Okulu

  Epistemoloji

  Ontoloji

  Estetik

  Etik

  Eğitim

  Düalizm

  Metafizik

  Diyalektik

  Hukuk

  Sanat

  Bilim

  Siyaset

  Zihin

  Tasavvuf
  116 Konu

  202 İleti

  P

  Estetik, felsefenin bir dalı olarak sanat, güzellik, zevk ve duygu gibi konuları ele alır. Estetik, sanat eserlerinin değerlendirilmesi, güzellik anlayışları, deneyimlerin ve algıların nasıl şekillendiği gibi meseleleri inceler. Bu bağlamda estetik, hem sanatsal hem de felsefi bir boyut taşır.

  Estetik Felsefesi

  Estetik felsefesi, temel olarak şu sorular etrafında şekillenir:

  Güzellik nedir? Sanat nedir ve sanatsal eserlerin değeri nasıl belirlenir? Sanat ile gerçeklik arasındaki ilişki nedir? Duyguların sanatta nasıl bir yeri vardır?

  Bu sorular, farklı filozoflar tarafından çeşitli şekillerde ele alınmış ve farklı yaklaşım ve teoriler geliştirilmiştir.

  Önemli Estetik Filozofları

  Platon: Estetik düşüncesinde önemli bir yere sahiptir. Platon'a göre güzellik, ideaların bir yansımasıdır ve sanat, bu ideaları taklit eder. Platon, sanatı gerçekliğin bir kopyası olarak görmüş, sanatın toplumsal ve ahlaki etkilerini sorgulamıştır.

  Aristoteles: Sanatı, taklidin bir biçimi olarak tanımlamış ve sanat eserlerinin, izleyicide belirli duygular uyandırmasını önemsemiştir. Sanatın, insan hayatındaki işlevine ve doğasına dair sistematik bir anlayış geliştirmiştir.

  Immanuel Kant: Estetik üzerine önemli bir tez geliştirmiştir. Kant, güzelliğin, öznel bir deneyim olduğunu ve sanatın nesnel bir düzen içinde tasarlanabileceğini savunmuştur. "Yargı Gücü" adlı eserinde, güzelin nesneye içkin bir özellik değil, izleyicinin ruh hali ile ilgili olduğunu öne sürmüştür.

  Friedrich Schiller: Estetik ile etik arasındaki ilişkiyi ele almış ve güzelliğin insanın özgürleşmesine katkıda bulunduğunu savunmuştur. Sanatın toplumsal ve bireysel gelişim üzerindeki rolünü vurgulamıştır.

  John Dewey: Sanatı bir deneyim olarak ele almış ve sanatın bireyin yaşamındaki yerini incelemiştir. Dewey'e göre sanat, duygusal bir deneyim sunmakla kalmaz, aynı zamanda sosyal ve kültürel bir bağlamda anlam kazanır.

  Arthur Schopenhauer: Sanatı, acı ve çatışmadan kaçış yolu olarak değerlendirmiştir. Schopenhauer'a göre, sanat, insanların dünyadaki ıstıraplarından uzaklaşmalarını sağlar.

  Martin Heidegger: Sanatın ontolojik boyutlarına dikkat çekmiş ve sanatın, varoluşu anlamamıza yardımcı olacağını öne sürmüştür. Sanat eserlerinin, varlığın nasıl açığa çıkabileceğini gösterdiğini savunmuştur.

  Theodor Adorno: Estetik teorisi ile sosyal eleştiriyi birleştirmiştir. Sanatın toplumsal eleştirinin bir aracı olabileceğini, ancak aynı zamanda kendine özgü estetik bir değer taşıdığını belirtmiştir.

  Bu düşünürler, estetik felsefesinin gelişiminde önemli katkılarda bulunmuş ve estetiğin çok yönlü yapısını anlamamıza yardımcı olmuştur. Estetik, felsefi düşüncenin derinliklerine inmeyi sağlarken, aynı zamanda sanatın bize sunduğu tecrübelere yönelik de bir yönelimdir.

• Filozoflar

  94 Konu

  173 İleti

  S

  @Eski-Kullanıcı, içinde söyledi: Eflatun

  @Efruhte eşek de güzel hayvandır. İnsanlara çok yararı olduğu halde hakrete maruz kalıyor. Arapın putu bile hakaret ediyor. Eşekteki güzelliği değil de kötü sesi görüp hakaret ediyor. Allah çok karamsar yav.

  Eşek benimde sevimli bulduğum bir hayvandır.
  Bu aşağıdaki olay gerçek mi? Gerçekse çok kötü, çok. 😞
  Gerçek değilse bile, bir hayvanın üzerine neden İsrail bayrağı çizersin ki?
  Zeka yerlerde.

  Teyit, eşeği öldürmediler diyor. Umarım doğrudur.
  Twitter da paylaşılan resim şu:

  88ca0222-007c-4430-bc81-3e304fe5be99-image.png

• Felsefe Sözlüğü

  115 Konu

  115 İleti

  T

  1 Düşüncenin,bilginin konusuna yönelmesi durumu.
  Buna göre, Ortaçağ mantıkçıları, başka göstergele­ri değil de, doğrudan doğruya şeylerin ken­dilerini gösteren gösterge ya da işaretler için ilk yönelim (primae intentionis), şeylerin biz­zat kendilerini değil de, şeylerle ilgili işaretle­ri gösteren im, gösterge, deyim ya da terimler için ikinci yönelim terimini kullanmışlardır. Buna göre, örneğin "İn­san ölümlüdür" önermesinde, insan terimi, şeylerin, yani kendileri im ya da göstergeler olmayan insanların yerini tutan bir gösterge olduğu için ilk, buna karşın "Türler cinslerin bölmeleridir" önermesinde ise, tür, "insan", "at" ve "köpek" gibi, kendileri, şey değil de,deyim olan cins isimlerin yerini tuttuğu için, ikinci yönelimden bir terim olmak durumun­dadır.

  2 Biraz daha genel bir çerçeve içinde, bi­lincin, daima kendisinin ötesindeki bir şeye işaret ederek, her zaman bir şeyin bilinci ol­ması, faaliyetini belli sonuçlara doğru yönelt­mesi durumu; bilincin, dış dünyada varolma­sı gerekmeyen zihinsel bir nesne yaratması, onu dış dünyaya yansıtması hali, bir şeyin kendisinin dışındaki ve ötesindeki bir şeye yönelmesi, o şeyi hedeflemesi hali. Nitekim, Husserl'e göre, yönelim, bilincin algı, tasav­vur, vb.ye bir anlam yükleme imkanı veren özel bir tavrıdır.

  3 Ahlakta, eylemin ulaşmayı amaçladığı nihai hedef. Bu bağlamda, örneğin Kant'a gö­re, eylemlerimizin ahlaki değerini yaratanşey, eylemin sonucu değil, fakat niyeti ve yö­nelimidir.
  Bu bağlamda, yönelmişliği, bilincin özsel ve ayırt edici bir özelliği ve bu arada, zihnin bi­lişsel ve iradi faaliyetinin temeli olarak gören bilgi anlayışına yönetimcilik adı verilirken, zih­ni, bilincin dış dünyada varolması gerekme­yen zihinsel bir nesne inşa etme ve içeriğini dış dünyaya yansıtma yeteneğiyle tanımlayan öğ­reti yönetimsel zihin teorisi diye tanımlanır.